Ziele rdestu ptasiego

Rdestu ptasiego nie powinny używać osoby po zawałach, ze skłonnością do tycia, z zapaleniem żył oraz pacjenci uczuleni na słońce. Z uwagi na zawartość cukrów nie powinny go spożywać osoby chore na cukrzycę.

Regularne stosowanie preparatów zawierających ziele rdestu ptasiego powoduje wypłukiwanie witaminy B1 z organizmu.

Surowcem zielarskim rdestu ptasiego jest jego ziele.

Rdest ptasi w swoim składzie zawiera flawonoidy, krzemionkę, garbniki, kwasy polifenolowe, cukry oraz sole mineralne.

Rdest ptasi regeneruje tkankę łączną, wspomaga pracę żołądka i wątroby oraz leczy trudno gojące się rany, takie jak oparzenia, odmrożenia czy odleżyny. Ponadto ziele rdestu ptasiego ma działanie moczopędne i przeciwzapalne.

Rdest stosować można w takich schorzeniach jak reumatyzm, skaza moczanowa, choroby płuc, przewodu pokarmowego, a nawet przy przeroście prostaty. Rdest ptasi ma też działanie moczopędne i pomaga usuwać z organizmu mocznik, sole potasu i sodu.

Nie zarejestrowano interakcji ziela rdestu ptasiego z innymi lekami.