Wirus wścieklizny

Tabletka, syrop, zastrzyk

Wirus wścieklizny jest łączony z substancją adiuwantą, stabilizatorami, buforami i/lub substancjami konserwującymi.

Wirus wścieklizny po dostaniu się do organizmu poprzez ugryzienie, zaczyna wędrować wzdłuż nerwów do mózgu. Tam następuje jego namnażanie. Potem wirus rozprzestrzenia się na inne części ciała, np. ślinianki, skąd jest wydalany ze śliną. Wirus powoduje uszkodzenie mózgu, co prowadzi do objawów takich jak agresja, halucynacje.

Leki zawierające wirus wścieklizny, znane też jako szczepionki przeciwko wściekliźnie, stosuje się głównie w dwóch sytuacjach. Po pierwsze, podaje się je przed potencjalnym wystawieniem na ryzyko zakażenia, np. przed podróżą do kraju, gdzie choroba ta jest powszechna. Po drugie, stosuje się je po potencjalnym ekspozycji na wirus, np. po ugryzieniu przez zwierzę, które mogło być nosicielem wirusa wścieklizny.

Leki zawierające wirus wścieklizny są szczepionkami używanymi do zapobiegania tej groźnej chorobie. Nie powinniśmy ich stosować, gdy jesteśmy uczuleni na składniki tej szczepionki. Dodatkowo, jeżeli jesteśmy bardzo osłabieni (np. przez chorobę, chemoterapię), szczepienie może być niewskazane. Ważne jest konsultowanie takiej decyzji z lekarzem.

Wirus wścieklizny może powodować wiele nieprzyjemnych objawów. Na początku możesz odczuć ogólne zmęczenie, gorączkę, ból głowy i brak apetytu. Może dojść do nudności oraz wymiotów. Wirus ten prowadzi także do problemów z układem nerwowym, takich jak zaburzenia emocjonalne, lęk, halucynacje, a także nadwrażliwość na światło, dźwięki czy dotyk. W skrajnych przypadkach powoduje paraliż i śmierć.

Zasadniczo, nie można przedawkować wirusa wścieklizny – jest to choroba zakaźna przenoszona przez zwierzęta. Jeśli jesteś ukąszony przez podejrzane zwierzę, szukaj pomocy medycznej natychmiast. Objawy wścieklizny obejmują gorączkę, ból głowy, słabość, niepokój, halucynacje, nadmierną ślinotok, trudności w połykaniu i strach przed wodą. Leczenie musi zacząć się przed pojawieniem się objawów.

Leki przeciwko wściekliźnie, czyli szczepionki, są stosowane przede wszystkim po narażeniu na kontakt z wirusem. Pamiętaj, że szczepienia trzeba podjąć jak najszybciej po ewentualnym zakażeniu. Poinformuj lekarza o ewentualnych alergiach, bo mogą one wpłynąć na działanie leku. Nie przerywaj terapii bez konsultacji z lekarzem. Szczepionka może wywołać efekty uboczne, takie jak gorączka, ból miejsca wstrzyknięcia, nudności. Jeśli pojawią się silne reakcje, skontaktuj się z lekarzem.