Ziele skrzypu polnego

Przypadki, w jakich nie należy stosować preparatów zawierających ziele skrzypu:
-nadwrażliwość na surowiec,
-obrzęki będące rezultatem niesprawnego działania nerek lub serca,
-ciąża i karmienie.

Ziele skrzypu polnego może wywoływać działania niepożądane:
-nadmierna utrata potasu,
-choroba Beri-beri jako rezultat zbyt dużych ilości tiaminazy w organizmie,
-problemy trawienne,
-bóle głowy, utrata apetytu, trudności w połykaniu i schorzenia układu nerwowego spowodowane nagromadzeniem się alkaloidów.

Surowcem zielarskim jest ziele skrzypu- całe lub rozdrobnione, wysuszone płonne części nadziemne.

Ziele skrzypu polnego zawiera szereg substancji chemicznych:
– flawonoidy: 3 genkwanina, 4’-O-glukozyd protogenkwaniny, ekwizetryna, glikozydy kwercetyny, galuteolina, apigenina, izokwercetyna i jej estry z kwasem malonowym, luteolina i jej glukozyd
– kwasy organiczne: chlorogenowy, askorbowy, di-E-kawoilo-meso-winowy, ekwizetolowy i inne dikarboksylowe, polienowe, metylowe estry kwasu kawowego i protokatechowego, 5-kawoilo-szikimowy
– petrozyny fenolowe: onityna i onityno-9-O-glukozyd 
– glikozydy fenolowe: ekwizetumozydy A, B i C
– fitosterole: cholesterol, epicholestanol, izofukosterol, kampesterol, β-sitosterol
– węglowodany: – fruktoza, glukoza, sacharoza, laktoza
– alkohole cukrowe: inozytol, mannitol
– alkaloidy pirydynowe w znikomych ilościach: nikotyna, palustryna i palustrynina
– rozpuszczalna krzemionka
– sole potasu, magnezu i glinu
– siarka, wapń i mangan
– enzymy (głównie tiaminaza)

Ziele skrzypu ma działanie:
-moczopędne, nie zaburza bilansu elektrolitów i daje też efekt spazmolityczny,
-pozytywnie wpływające na skórę, kości i metabolizm,
-poprawiające absorpcję i wykorzystanie wapnia z pokarmu,
-chroniące przed gromadzeniem się blaszki miażdżycowej,
-wspomagające otorbianie się ognisk gruźlicy.
-słabe hemolityczne
-przeciwreumatyczne,
-stymulujące gojenie się odmrożeń,
-hamujące działanie lipazy.

Tradycyjnie ziele skrzypu stosuje się gruźlicy oraz w mniejszym stopniu w innych chorobach układu oddechowego oraz jako środek powstrzymujący nadmierne miesiączki i małe krwawienia z płuc, układu pokarmowego i nosa.
Surowiec jest stosowany wewnętrznie w zakażeniach i zapaleniach układu moczowego w tak zwanej „terapii płuczącej” jako środek o działaniu moczopędnym.
Ponadto jest wykorzystywany w obrzękach, reumatyzmie, a zewnętrznie przyspiesza gojenie się ran.
Podawany jest także w cellulicie, łysieniu oraz przy łamliwych paznokciach.

Brak udokumentowanych interakcji ziela skrzypu z lekami, należy jednak wziąć pod uwagę możliwość interakcji preparatów z lekami o synergistycznym, lub przeciwnym działaniu.