Epinefryna

W produktach leczniczych występuje w postaci chlorowodorku epinefryny.

Epinefryna jest dostępna w postaci roztworu do wstrzykiwań.

Epinefryna bywa łączona z artykainą, a także z mepiwakainą.

Epinefryna jest nieselektywnym agonistą adrenergicznym o silnym działaniu na receptory β1 oraz umiarkowanym na receptory α1 i β2. Zwiększenie siły skurczu mięśnia sercowego i częstości akcji serca następuje w wyniku stymulacji receptorów β1. Poprzez działanie na receptory beta-adrenergiczne, epinefryna prowadzi do rozkurczu mięśni gładkich oskrzeli, co pomaga złagodzić skurcz oskrzeli, świszczący oddech i duszność, które mogą wystąpić podczas anafilaksji.

Wskazaniami do zastosowania epinefryny są:
-nagłe zatrzymanie krążenia,
-wstrząs anafilaktyczny i inne ostre reakcje alergiczne,
-napad astmy oskrzelowej,
-ciężka bradykardia,
-wstrząs kardiogenny.

Przeciwwskazaniem do stosowania epinefryny jest nadwrażliwość na substancję czynną, natomiast w stanach zagrożenia życia nie jest to przeciwwskazanie bezwzględne.

Często występującymi działaniami niepożądanymi epinefryny są:
-nerwowość, lęk, niepokój,
-zawroty głowy i bóle głowy,
-drżenie,
-kołatanie serca,
-tachykardia,
-trudności w oddychaniu,
-nudności,
-wymioty
-bladość skóry,
-osłabienie,
-nadmierne pocenie się,
-uczucie zimna w obrębie dłoni i stóp.

Przedawkowanie epinefryny może prowadzić do wylewu krwi do mózgu, a także ciężkiego obrzęku płuc, czego konsekwencją może być zgon.

Szczególną ostrożność należy zachować podczas podawania epinefryny pacjentom z chorobami serca.
Tym pacjentom, jak również pacjentom chorym na cukrzycę, nadczynność tarczycy, nadciśnienie oraz osobom w podeszłym wieku, epinefrynę należy podawać tylko wówczas, gdy potencjalna korzyść uzasadnia możliwe ryzyko.