Ziele dziurawca zwyczajnego

Ziele dziurawca nie powinno być stosowane przez osoby uczulone na którykolwiek ze składników zawartych w tej roślinie. Przeciwwskazane jest stosowania dziurawca w depresji o wysokim nasileniu ze względu na brak wystarczających dowodów na jego skuteczność w takich przypadkach oraz jego niższą skuteczność w tych przypadkach niż leków przeciwdepresyjnych. Ponadto podczas stosowania dziurawca należy unikać światła słonecznego, ponieważ zawarta w nim hiperycyna może spowodować reakcje fototoksyczne.

Po zastosowaniu dziurawca mogą wystąpić zaparcia, rozstrój żołądka, zmęczenie, suchość w ustach i zawroty głowy,

Surowcem zielarskim są ususzone kwiatostany nazywane zielem dziurawca.

Ziele dziurawca zawiera czerwony barwnik-hiperycynę, pseudohiperycynę, hiperforynę, flawonoidy (rutyna, kwercetyna), hiperozyd, garbniki, witaminy A oraz C, a także olejek eteryczny.

Ze względu na różnorodność substancji zawartych w dziurawcu mechanizm jego działania jest trudny do jednoznacznego określenia. Przypuszcza się, że główne mechanizmy działania to hamowanie zwrotnego wychwytu serotoniny, noradrenaliny i dopaminy oraz słabe hamowanie enzymu monoaminooksydazy odpowiadającej za rozkład serotoniny, noradrenaliny i dopaminy (neurotransmiterów w mózgu).

Dziurawiec zwyczajny stosowany jest w:
-leczeniu depresji,
-zwalczaniu zakażeń wirusowych i bakteryjnych,
-leczeniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego, zespołu przewlekłego zmęczenia i fibromialgii,
-łagodzeniu przewlekłego bólu,
-uśmierzaniu dolegliwości związanych z hemoroidami.

Spożywanie ziela dziurawca może:
-osłabiać działanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych,
-nasila działanie przeciwzakrzepowe antagonistów witaminy K (acenokumarol, warfaryna)
-spowodować potencjalny zespół serotoninowy podczas suplementacji tryptofanem i 5-HTP
-obniżyć poziom i skuteczność teofiliny, digoksyny lub leków antyretrowirusowych podczas równoczesnego stosowania,
-osłabiać działanie cyklosporyny (lek immunosupresyjny stosowany przy przeszczepianiu narządów.