Duloksetyna

W preparatach występuje w postaci chlorowodorku duloksetyny.

Duloksetyna jest dostępna w postaci kapsułek dojelitowych twardych.

Duloksetyna jest silnym inhibitorem neuronalnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny oraz mniej silnym inhibitorem wychwytu dopaminy. Uważa się, że wzrost dostępności serotoniny i noradrenaliny w szczelinie synaptycznej wywołuje działanie terapeutyczne tego leku. Duloksetyna normalizuje próg bólowy u pacjentów neuropatią cukrzycową oraz działa przeciwdepresyjnie i przeciwlękowo.

Wskazaniem do stosowania duloksetyny jest leczenie:
-dużych zaburzeń depresyjnych;
-bólu w obwodowej neuropatii cukrzycowej;
-zaburzeń lękowych uogólnionych.

Nie należy stosować duloksetyny, jeśli pacjent jest na nią uczulony oraz w ciągu 5 dni przed lub 14 dni po zastosowaniu inhibitora MAO, takiego jak izokarboksazyd, linezolid, błękit metylenowy w zastrzyku, fenelzyna lub tranylcypromina.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli podczas przyjmowania duloksetyny u pacjenta wystąpi:
-przyspieszone bicie serca lub trzepotanie w klatce piersiowej;
-uczucie lekkiego zawrotu głowy, jakbyś miał zemdleć;
-łatwe powstawanie siniaków, nietypowe krwawienie;
-zmian w widzeniu;
-bolesne lub utrudnione oddawanie moczu;
-impotencja, problemy seksualne;
-problemy z wątrobą — prawostronny ból w górnej części brzucha, -swędzenie, ciemny mocz, żółtaczka (zażółcenie skóry lub oczu);
-małe stężenie sodu we krwi — ból głowy, splątanie, problemy z myśleniem lub pamięcią, osłabienie, uczucie niestabilności;
-epizody manii — gonitwa myśli, zwiększona energia, zmniejszone zapotrzebowanie na sen, zachowania ryzykowne, pobudzenie lub gadatliwość.

Do często występujących działań niepożądanych duloksetyny należą:
-zmniejszenie apetytu;
-bezsenność;
-pobudzenie;
-zmniejszenie popędu płciowego;
-lęk;
-zawroty głowy;
-drżenia;
-niewyraźne widzenie;
-szumy uszne;
-zaczerwienienie twarzy;
-zmniejszenie masy ciała.

Objawami przedawkowania duloksetyny są senność, śpiączka, zespół serotoninowy objawiający się m.in. nadmierną potliwością oraz gorączką, a także drgawki, wymioty oraz tachykardia.

Poinformuj lekarza, jeśli przyjmujesz również leki pobudzające, opioidowe, ziołowe lub leki na depresję, choroby psychiczne, chorobę Parkinsona, migrenowe bóle głowy, poważne infekcje lub zapobiegające nudnościom i wymiotom. Interakcja z duloksetyną może spowodować poważny stan zwany zespołem serotoninowym.

Duloksetyna nie jest zatwierdzona do stosowania u osób w wieku poniżej 7 lat.

Aby upewnić się, że stosowanie duloksetyny jest bezpieczne dla pacjenta, należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występują:
-problemy z sercem, wysokie ciśnienie krwi;
-choroby wątroby lub nerek;
-spowolnione trawienie;
-napad drgawek;
-problemy z krwawieniem;
-jaskra z wąskim kątem przesączania;
-zaburzenie dwubiegunowe (depresja maniakalna);
-uzależnienie od narkotyków lub myśli samobójcze;
-jeśli pacjent spożywa duże ilości alkoholu.

Niektórzy młodzi ludzie mają myśli samobójcze, gdy po raz pierwszy przyjmują lek przeciwdepresyjny. Lekarz powinien sprawdzać postępy w leczeniu podczas regularnych wizyt. Twoja rodzina lub inni opiekunowie powinni również zwracać uwagę na zmiany nastroju lub objawów.

Przyjmowanie leku przeciwdepresyjnego z grupy SNRI w późnym okresie ciąży może zwiększyć ryzyko nadmiernego krwawienia po porodzie i może spowodować poważne komplikacje medyczne u dziecka. Jednakże, przerwanie stosowania leku może nie być bezpieczne, jeśli wystąpi nawrót depresji. Nie należy rozpoczynać lub przerywać stosowania duloksetyny bez porozumienia z lekarzem.

Jeśli karmisz piersią, poinformuj lekarza, jeśli zauważysz senność, problemy z karmieniem i powolny przyrost masy ciała u dziecka karmionego piersią.

W przypadku wystąpienia objawów reakcji alergicznej na duloksetynę (pokrzywka, utrudnione oddychanie, obrzęk twarzy lub gardła) lub ciężkiej reakcji skórnej (gorączka, ból gardła, pieczenie oczu, ból skóry, czerwona lub fioletowa wysypka skórna z pęcherzami i złuszczaniem) należy zwrócić się o pomoc do lekarza.

Należy zgłaszać lekarzowi wszelkie nowe lub nasilające się objawy, takie jak: zmiany nastroju lub zachowania, lęk, napady paniki, problemy ze snem, lub jeśli pacjent czuje się impulsywny, drażliwy, pobudzony, wrogi, agresywny, niespokojny, nadpobudliwy (psychicznie lub fizycznie), bardziej przygnębiony, ma myśli samobójcze lub myśli o samookaleczeniu.