Cefadroksyna

W preparatach występuje w postaci cefadroksyny jednowodnej.

Cefadroksyna jest dostępna w postaci kapsułek, proszku do przygotowania zawiesiny oraz tabletek do sporządzania zawiesiny doustnej.

Cefadroksyna wiąże się ze specyficznymi białkami wiążącymi penicyliny (PBPs) znajdującymi się wewnątrz ściany komórkowej bakterii, powodując zahamowanie trzeciego i ostatniego etapu syntezy ściany komórkowej bakterii.

Cefadroksyna jest wskazana w leczeniu bakteryjnego zakażenia:
-górnych i dolnych dróg oddechowych;
-układu moczowego;
-skóry i tkanek miękkich;
-szpiku,
-stawów.

Nie należy przyjmować cefadroksyny, jeśli pacjent jest na nią lub na inne antybiotyki cefalosporynowe uczulony.

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli podczas stosowania leku wystąpią:
-objawy reakcji alergicznej: pokrzywka; utrudnione oddychanie; obrzęk twarzy, warg, języka lub gardła;
-silny ból brzucha, biegunka, która jest wodnista lub krwawa (nawet jeśli wystąpi kilka miesięcy po ostatniej dawce);
-gorączka, dreszcze, bóle ciała, objawy grypy;
-bladość skóry, łatwe powstawanie siniaków, nietypowe krwawienie;
-napad drgawek;
-gorączka, osłabienie, dezorientacja;
-ciemne zabarwienie moczu, żółtaczka (zażółcenie skóry lub oczu); lub
-problemy z nerkami — rzadkie oddawanie moczu lub jego brak, obrzęk stóp lub kostek, uczucie zmęczenia lub brak tchu.

Częste działania niepożądane cefadroksyny mogą obejmować: biegunkę, ból brzucha, swędzenie pochwy lub upławy.

W przypadku przedawkowania cefadroksyny mogą pojawić się zaburzenia żołądkowo-jelitowe i wysypka.

Pacjent powinien poinformować lekarza, jeśli  występowały u niego kiedykolwiek:
-uczulenie na jakikolwiek lek (szczególnie na penicylinę);
-problemy z jelitami, takie jak zapalenie jelita grubego;
-choroby nerek.

Leki antybiotykowe mogą powodować biegunkę, która może być oznaką nowego zakażenia. Jeśli masz biegunkę, która jest wodnista lub krwawa, skontaktuj się z lekarzem przed zastosowaniem leków przeciwbiegunkowych.