Zespół jelita drażliwego (IBS)

Zespół drażliwego jelita to przewlekła niezapalna choroba charakteryzująca się bólem brzucha, częstą zmianą w sposobie wypróżnień (występujące naprzemiennie biegunki i zaparcia) oraz brakiem wykrywalnych zmian patologicznych. Jest to częste zaburzenie o podłożu psychofizjologicznym. Choroba nazywana jest również spastyczną lub drażliwą okrężnicą. U większości pacjentów objawy nie są nasilone i można je kontrolować za pomocą diety, stresu i stylu życia.

Nie jest dokładnie znana przyczyna występowania zespołu drażliwego jelita. Czynnikami, które mają wpływ na wystąpienie tej choroby, są między innymi: zaburzenia mikroflory jelitowej, zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, wzmożenie czucia trzewnego, zaburzenia regulacji osi mózg–jelito, przebycie biegunki infekcyjnej.

Głównym objawem zespołu jelita drażliwego jest występowanie bólu brzucha oraz częste zmiany w sposobie wypróżnień (naprzemienne biegunki i zaparcia). Innymi objawami są: wzdęcia brzucha, nudności, wymioty, zgaga, domieszka śluzu w kale oraz zaburzenia nastroju.

Diagnoza zespołu jelita drażliwego polega głównie przeprowadzeniu dokładnego wywiadu z pacjentem oraz wykluczeniu innych chorób charakteryzujących się podobnymi objawami. Zleca się między innymi: badania krwi, badanie serologiczne w kierunku celiakii, test oddechowy w kierunku zespołu rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego, badanie krwi czy kolonoskopii lub gastroskopii.

U większości pacjentów objawy nie są nasilone i można je kontrolować za pomocą diety, stresu i stylu życia. Farmakoterapia ma znaczenie wspomagające. Lekami stosowany w tym schorzeniu są: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne oraz leki o działaniu rozkurczającym na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego.

Nie istnieją konkretne metody zapobiegawcze wystąpieniu zespołu jelita drażliwego. Zaleca się unikanie stresu, dbałość o stan psychiczny, prowadzenie odpowiedniego sposobu żywienia. Takie postępowanie jest szczególnie istotne w przypadku wykrycia tego schorzenia.