Ostra niewydolność nerek

Ostra niewydolność nerek jest to zespół kliniczny charakteryzujący się nagłym zmniejszeniem szybkości filtracji kłębuszkowej, zwykle połączony z oligurią i zawsze związany z biochemicznymi konsekwencjami zmniejszenia szybkości filtracji kłębuszkowej, takimi jak wzrost stężenia azotu mocznikowego we krwi i kreatyniny w surowicy. Ostra niewydolność nerek stanowi zagrożenie życia.

Przyczyny ostrej niewydolności nerek obejmują: niskie ciśnienie krwi, wstrząs, utratę krwi lub płynów (np. krwawienie, ciężka biegunka), niedrożność moczowodów (np. kamica nerkowa), zawał serca, zapalne choroby nerek, zespół hemolityczno-nerkowy, nadużywanie leków przeciwbólowych (np. ibuprofenu, ketoprofenu), ciężkie reakcje alergiczne, choroby stercza, czy poważne zabiegi chirurgiczne.

Do objawów ostrej niewydolności nerek należą: zbyt mała ilość moczu opuszczającego organizm, opuchlizna nóg, kostek i wokół oczu, zmęczenie lub znużenie, duszność, dezorientacja, nudności, napady drgawek, wstrząs, a w ciężkich przypadkach nawet śpiączka. W przebiegu ostrej niewydolności nerek nie zawsze występuje zmniejszona ilość wydalanego moczu.

Rozpoznanie ostrej niewydolności nerek opiera się na wywiadzie z pacjentem, badaniu przedmiotowym oraz przeprowadzonych badaniach. Istotne jest oznaczenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi, które jest zwiększone w przypadku tego schorzenia oraz badania moczu. W celu znalezienia przyczyny ostrej niewydolności nerek wykonuje się badania obrazowe, np. USG.

W leczeniu ostrej niewydolności nerek bardzo ważne jest, aby zdiagnozować jej przyczynę i ją wyleczyć. W farmakoterapii objawowej stosowane są zazwyczaj leki moczopędne, przetoczenia preparatów krwinek czerwonych (leczenie niedokrwistości) oraz bardzo istotne jest wyrównanie elektrolitów. Może być również konieczne leczenie nerkozastępcze (najczęściej hemodializa i hemofiltracja).

Zapobieganie zachorowania na ostrą niewydolność nerek może polegać na uniknięciu niektórych czynników ryzyka. Zalecane jest unikanie spożywania substancji, które mogą działać toksycznie na nerki (zbyt duże dawki leków, alkohol z nieznanego pochodzenia) oraz stanów odwodnienia organizmu (podczas wymiotów, biegunek należy pamiętać o odpowiednim nawodnieniu).