Ból ostry

Ból ostry to wyjątkowo nieprzyjemne i nasilone wrażenie zmysłowe o wysokiej skali natężenia, które jest wynikiem działania bodźca na receptory bólowe, tj. nocyceptory.

Ostre bóle mogą być spowodowane przez urazy, takie jak złamania kości lub skręcenia stawów. Mogą być również wynikiem infekcji lub uderzenia. Inne przyczyny obejmują: ból po zabiegu chirurgicznym, skaleczenie, oparzenia, poród, zabieg stomatologiczny, naciągnięty lub napięty mięsień.

Objawy bólu ostrego opisuje się następująco: nieprzyjemne sensoryczne i emocjonalne doświadczenie związane z rzeczywistym, bądź potencjalnym uszkodzeniem tkanek. Ból ostry odczuwany jest więc zarówno na poziomie czucia sensorycznego, jak i również emocjonalnego. Ponadto nie może trwać dłużej niż 3 miesiące. W przypadku, gdy trwa dłużej, mówi się o bólu przewlekłym.

Klasyfikacja bólu opiera się o dwa kryteria. Pierwszym z nich jest klasyfikacja oparta na patomechanizmie powstania bólu. Drugie kryterium opiera się na czasie trwania dolegliwości. Ból, który trwa nie dłużej niż 3 miesiące, nazwany jest bólem ostrym.

Leczenie bólu ostrego opiera się zwykle na podawaniu środków łagodzących objawy. Istnieją także dowody na skuteczne leczenie bólu ostrego u noworodków, nieoparte na lekach.
Farmakologiczne metody leczenia bólu ostrego ujęte są przez WHO w formie schematu zwanego drabiną analgetyczną. Algorytm obejmuje stosowanie dostępnych leków przeciwbólowych w zależności od natężenia bólu. Leczenie przeciwbólowe powinno skupiać się jednakowo na natężeniu oraz przyczynach wystąpienia bólu. Zwichnięcia, skręcenia, lub opuchnięcia mogą być leczone poprzez zastosowanie żeli zawierających ibuprofen (lek z grupy niesterydowych leków przeciwzapalnych).

Zapobieganie opiera się na wyeliminowaniu przyczyny ostrego bólu.