Etiologia zapalenia pęcherza. Skąd się bierze?

Za niepowikłane zapalenie pęcherza najczęściej odpowiedzialne są bakterie Escherichia coli. Jeśli chodzi o postaci powikłane w bakteriogramach możemy wykryć też Pseudomonas aeruginosa, Enterococcus spp, Enterobacter spp, Klebsiella spp, czy Proteus spp.

W związku z tak dużą różnorodnością oraz faktem rosnącej oporności na antybiotyki w leczeniu zapalenia pęcherza zaleca się terapię skierowaną na konkretny szczep bakterii, oraz stadium zapalenia [1,2].

Jakie badania należy wykonać podczas zapalenia dróg moczowych i pęcherza?

Diagnostyka zapalenia pęcherza moczowego obejmuje różne metody mające na celu potwierdzenie obecności i określenie charakteru infekcji. Oto niektóre ze sposobów, które mogą być stosowane w diagnostyce zapalenia pęcherza moczowego:

1. Wywiad medyczny: Lekarz przeprowadzi wywiad, w którym zada pytania dotyczące objawów, dolegliwości i historii zdrowotnej pacjenta. Będzie pytał o występowanie częstomoczu, pieczenia przy oddawaniu moczu, bólu w okolicy dolnego brzucha itp. To pozwoli lekarzowi stosować dalsze testy diagnostyczne.
2. Badanie fizykalne: Podczas badania fizykalnego lekarz może przebadać brzuch, miednicę i okolicę odbytu, aby ocenić ewentualne zmiany, takie jak tkliwość lub obrzęk.
3. Analiza moczu: Wykonuje się analizę moczu, w której badane są parametry takie jak obecność czerwonych krwinek, białek, glukozy i leukocytów. W przypadku zapalenia pęcherza moczowego, obecność znacznej ilości bakterii i obecność leukocytów w moczu są często obserwowane.
4. Badanie bakterii w moczu: Badanie bakterii w moczu moczu polega na hodowaniu próbki moczu na podłożu w celu identyfikacji i ilościowego określenia mikroorganizmów obecnych w moczu. To pozwala na potwierdzenie obecności i identyfikację bakterii odpowiedzialnych za infekcję pęcherza moczowego.
5. Badanie obrazowe: W niektórych przypadkach może być wykonane badanie obrazowe, takie jak ultrasonografia pęcherza moczowego, aby ocenić ewentualne uszkodzenia lub nieprawidłowości strukturalne, które mogą sprzyjać infekcjom pęcherza moczowego.
6. Cystoskopia: Cystoskopia jest metodą, w której cienki wziernik (cystoskop) jest wprowadzany do pęcherza moczowego w celu oceny jego wnętrza. W przypadkach o niejasnej diagnozie lub nawracającym zapaleniu pęcherza moczowego, cystoskopia może być stosowana w celu oceny ewentualnych zmian lub uszkodzeń w pęcherzu [1,2].

Co jest przyczyną zapalenia pęcherza moczowego i dróg moczowych?

Zakażenie dróg moczowych jest związane z wniknięciem do dróg moczowych bakterii. U zdrowego człowieka drogi moczowe powyżej zwieracza pęcherza moczowego są jałowe. Najczęściej powodem infekcji, bo w około 90% przypadków przyczyną infekcji jest bakteria Escherichia coli. 

Większe ryzyko zapalenia pęcherza moczowego występuje u kobiet niż u mężczyzn, ponieważ u kobiet cewka moczowa jest krótsza i bakterie łatwiej się przedostają do pęcherza. Należy również zwrócić uwagę, że czynniki takie jak ciąża, menopauza oraz obecne lub przebyte infekcje górnych dróg moczowych zwiększają ryzyko zapalenia pęcherza moczowego u kobiet. Inne czynniki ryzyka to cewnikowanie, kamienie nerkowe, a także choroby, takie jak cukrzyca czy obniżona odporność organizmu.

Ponadto, istnieje kilka innych czynników ryzyka, które mogą zwiększać szanse na rozwinięcie infekcji. Jednym z nich jest stosowanie nieodpowiednich prezerwatyw lub środków antykoncepcyjnych, takich jak diafragmy i środki plemnikobójcze. Mogą one zaburzać naturalną równowagę bakteryjną w pochwie, co zwiększa ryzyko infekcji układu moczowego.

Niewłaściwa technika higieny intymnej jest również czynnikiem ryzyka, który może przyczynić się do rozwoju infekcji. Nieprawidłowe wycieranie się po toalecie od tyłu do przodu pozwala na przenoszenie bakterii z okolic odbytu do cewki moczowej. Inne czynniki ryzyka, które należy wziąć pod uwagę, to:

• Noszenie ciasnych i obcisłych ubrań, które mogą przyczyniać się do zwiększonej wilgotności i rozwoju bakterii w okolicach intymnych.
• Osłabiony system odpornościowy, co może zwiększać ryzyko infekcji bakteryjnych.
• Częste oddawanie moczu i nietrzymanie moczu, co może skłonić do częstego lub nadmiernego drażnienia układu moczowego i zwiększyć ryzyko infekcji.

Jak objawia się zapalenie pęcherza?

Zakażenie pęcherza moczowego wiąże się z dużym dyskomfortem. Objawami jest:

• ból,
• pieczenie,
• częste oddawanie moczu
• czy nawet krwiomocz.

W poważnych zakażeniach może wystąpić gorączka. 

Czym jest nawracające zapalenie pęcherza?

Nawracające zapalenie pęcherza jest dolegliwością, która występuje stosunkowo często ze względu na nieprawidłowe leczenie pierwotnego zapalenia. Zazwyczaj lekiem pierwszego wyboru jest furazydyna (Urofuraginum, Dafurag). W każdej ulotce znajdziemy informacje o minimalnym czasie leczenia. Objawy znikają już po 1-2 dniach, po czym lek często zostaje odstawiony. Jest to błąd, który prowadzi do pojawienia się zapalenia po jakimś czasie. Niebezpieczeństwo tego procederu polega na tym, że bakterie, których furazydyna nie wybiła do końca, mogą nabyć oporności na tę substancję. Kolejna terapia furazydyną może okazać się nieskuteczna. 

Aby zapobiec nawracającym zapaleniom pęcherza, warto wykonać posiew i dobrać lek odpowiadający bakteriom, które znajdują się w moczu. 

Ile trwa zapalenie pęcherza?

Zapalenie pęcherza ma gwałtowny, ostry przebieg. Odpowiednio leczone trwa parę dni. Jeśli jednak leczenie nie zostanie wdrożone, może przerodzić się w odmiedniczkowe zapalenie nerek, które trwa dłużej, jest bardziej bolesne oraz cięższe w leczeniu.

Jaki jest skuteczny antybiotyk na zapalenie pęcherza? Leki na receptę

Trimetoprim + sulfametoksazol (Bactrim)

Jest stosowany w leczeniu zakażeń bakteriami Escherichia coli, Proteus mirabilis, Enterobacter sp. Lek powinno stosować się minimum 3 dni. Preparat jest przeciwwskazany w ciąży (może wywoływać groźne wady rozwojowe płodu) z powodu przenikania do mleka kobiecego oraz w okresie laktacji. Jest przeciwwskazany także u osób z niedokrwistością związaną z niedoborem kwasu foliowego i niewydolnością nerek. Nasila działanie następujących leków: fenytoiny, warfaryny, digoksyny i prokainamidu. W rzadkich przypadkach może spowodować zaburzenia funkcjonowania układu krwiotwórczego, dlatego gdy wystąpią jakiekolwiek działania niepożądane podczas stosowania leku, należy wykonać badanie krwi [1,3].

Fosfomycyna (Monural)

Jest stosowana w ostrym niepowikłanym zapaleniu pęcherza moczowego. Występuje najczęściej w postaci do rozpuszczania w wodzie. Pokarm osłabia jej działanie, więc stosujemy ją na czczo, lub 2-3 h po posiłku. Leki zwiększające motorykę przewodu pokarmowego także powodują osłabienie jej działania. Trzeba mieć to na uwadze, zwłaszcza stosując metoklopramid podczas terapii fosfomycyną. Przenika przez łożysko, ale nie wykazuje działania teratogennego. Jednak należy stosować ją tylko wtedy, gdy wymaga tego konieczność. Najczęstszym działaniem niepożądanym jest biegunka, która powinna minąć samoistnie. [1,4]

Fluorochinolony (cyprofloksacyna (Cipronex), lewofloksacyna (Levalox))

Leki te posiadają szeroki zakres działania bakteriobójczego. Nie są jednak lekami pierwszego wyboru w walce z zapaleniem pęcherza. Powodem tego jest rosnąca oporność na lek wśród bakterii oraz wysokie ryzyko działań niepożądanych. Jednym z nich jest fotouczulenie. Podczas stosowania fluorochinolonów zachodzi konieczność używania filtrów UV. Należy zachować szczególną ostrożność u osób z chorobami ośrodkowego układu nerwowego oraz układu krążenia ze względu na możliwość indukowania napadów padaczkowych, oraz zaburzeń rytmu serca [1,5].

Amoksycylina z kwasem klawulanowym (Augmentin)

Należy stosować przynajmniej 7 dni. Wykazuje mniejszą skuteczność niż fluorochinolony. Amoksycylina jednak jest dosyć często stosowana ze względu na mniejsze działania niepożądane. U osób stosujących warfarynę należy dokładnie obserwować INR, ponieważ amoksycylina może powodować zwiększenie tego czynnika. Jeśli jest taka konieczność, można stosować u kobiet w ciąży oraz podczas laktacji. Głównie występującymi działaniami niepożądanymi są zaburzenia żołądkowo-jelitowe [1,6].

Jaki jest antybiotyk na zapalenie pęcherza bez recepty? Najlepsza furagina bez recepty

Mając infekcję dróg moczowych, w początkowym etapie można wybrać preparaty dostępne bez recepty. Najpoważniejszymi preparatami są te, które zawierają furaginę w składzie. Są to leki dostępne bez recepty lub na receptę. Producenci dopuszczają już stosowanie od drugiego roku życia, po konsultacji z lekarzem. Furagina nie jest antybiotykiem a chemioterapeutykiem przeciwbakteryjnym z grupy nitrofuranów. U dorosłych -leczenie trwa zwykle 7-10 dni. W pierwszy dzień podaje się dawkę 4*100 mg, potem 3*100 mg. W razie potrzeby leczenie powtarza się po 10-15 dniach. Jeśli zakażenia nawracają w ciągu ostatnich 12. miesięcy przynajmniej trzykrotnie, to przez 6-12 miesięcy stosujemy furaginę w dawce 100 mg na no [7].

Preparaty z furaginą dostępne w aptece bez recepty:

Neofuragina, tabletki, lek bez recepty

NeoFuragina, tabletki, 50 mg

UroFuraginum, tabletki, lek bez recepty

UroFuraginum, tabletki, 50 mg

Ziołowy silny lek na zapalenie pęcherza bez recepty – Fitolizyna czy Urosept?

W zakażeniach dróg moczowych stosuje się leki ziołowe złożone. Mogą one zawierać korzeń pietruszki, kłącze perzu, liść brzozy czy naowocnię fasoli. Są to środki łagodnie moczopędne, które łagodzą też dolegliwości kamicy nerkowej. Składniki pomagają usunąć wodę z organizmu, wyeliminować bakterie oraz poprawiają funkcjonowanie układu moczowego. Przykładami takich złożonych preparatów są Fitolizyna (kapsułki – suplement diety oraz pasta – lek) czy Urosept, istniejący na rynku farmaceutycznym od dawna. Są to środki naturalne, stosunkowo bezpieczne i trudno je przedawkować. Jedynie warto wspomnieć o fotouczulającym działaniu wyciągu z korzenia pietruszki. Przeciwwskazaniami do stosowania są też niewydolność nerek i niewydolność serca. 

Preparaty złożone ziołowe stosuje się kilka razy dziennie. Pastę Fitolizyna stosuje się 3-4 razy dziennie 5 g (łyżeczkę) pasty rozpuszczonej w pół szklanki ciepłej wody. Kapsułki stosujemy dwa razy dziennie, obficie popijając wodą. Lek Urosept stosujemy 3 razy dziennie po 2 tabletki, również popijać wodą [8,9].

Urosept, tabletki drażowane, lek bez recepty

Urosept, tabletki drażowane

Fitolizyna, pasta doustna, lek bez recepty

Fitolizyna pasta, zawiesina doustna

Nefrobonisol, płyn doustny, lek bez recepty

Nefrobonisol, płyn doustny

Canpehron, tabletki drażowane, lek bez recepty

Canephron, tabletki drażowane

Femmanose N, saszetki, wyrób medyczny

Skład

• Jedna saszetka zawiera 2g D-mannozy.

Stosowanie

• W celach profilaktyczny zaleca się spożywanie jednej saszetki dziennie. Natomiast aby wspomóc walkę z infekcją należy pić 3 saszetki przez pierwsze 3 dni kuracji, przez dwa kolejne dni pić po 2 saszetki w ciągu dnia.

Wskazania

• Preparat jest stosowany jest w profliaktyce w wspomaganiu leczenia infekcji dolnych dróg moczowych.

O produkcie

• Wygodna forma podania produktu osobom mającym problem z połykaniem tabletek.
• Potwierdzone pozytywne działanie mannozy na infekcje bakteryjne dróg moczowych.
• Preparat może być stosowany przez wegan.
• Odpowiedni dla diabetyków.
• Zawiera substancje słodzące fruktozę i sacharozę.
• Produkt wskazany dla osób dopiero od 14 roku życia.
• Kobiety ciężarne i w okresie karmienia piersią przez użyciem powinny skonsultować się z lekarzem.

Czy warto brać żurawinę i witaminę C na zapalenie pęcherza?

Picie wody ma znaczenie w infekcjach dróg moczowych, gdyż bakterie są wtedy wypłukiwane w naturalny sposób z moczem. Również zakwaszenie moczu poprzez stosowanie niewielkich dawek witaminy C lub owoców żurawiny powoduje, że organizm szybciej pozbywa się bakterii. Żurawina ma te właściwości, że hamuje przyleganie bakterii do nabłonka ścian pęcherza moczowego, przez co są one szybciej wydalane [10]. 

Furoxin, tabletki, suplement diety

Furoxin, tabletki powlekane, 300 mg+100 mg

Uroplus, tabletki, suplement diety

Uroplus, tabletki

Uromycin, kapsułki, suplement diety

Uromycin, kapsułki

ApiUrin, saszetki, suplement diety

Apiurin, saszetki

Amol na zapalenie pęcherza – czy warto stosować?

Amol jest mieszanką wyekstrahowanych ziół, które są stosowane tradycyjnie w bólach mięśniowych, ugryzieniach owadów, lub dolegliwościach ze strony układu trawiennego. Nie jest wskazany w leczeniu zapalenia pęcherza i nie powinno się go stosować.

Dlaczego trzeba dużo pić w trakcie zapalenia pęcherza moczowego?

Nawadnianie odgrywa ważną rolę w zapaleniu pęcherza moczowego, zwłaszcza w przypadku prostego zapalenia pęcherza moczowego. Przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów może mieć kilka korzystnych efektów w zwalczaniu infekcji pęcherza moczowego.

Nawadnianie może pomóc w spłukiwaniu bakterii z dróg moczowych, co może przyczynić się do zmniejszenia liczby bakterii obecnych w pęcherzu. Wysoka koncentracja moczu sprzyja namnażaniu się bakterii, dlatego ważne jest, aby regularnie nawadniać organizm, aby utrzymać odpowiednią koncentrację moczu. Dodatkowo, nawadnianie może pomóc w redukcji ryzyka powstawania zastoju moczu, co również może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka infekcji pęcherza moczowego.

Woda jest najlepszym sposobem nawadniania, ponieważ jest niedroga i nie zawiera kalorii. Ważne jest, aby pić odpowiednią ilość płynów i utrzymywać odpowiednie nawodnienie organizmu, aby wspomóc leczenie i zapobiegać nawrotom zapalenia pęcherza moczowego [15].

Jakie mogą być powikłania zapalenia pęcherza moczowego?

Zapalenie pęcherza moczowego może powodować różne powikłania. W przypadku osób bez nieprawidłowości układu moczowego oraz z prawidłowo działającym układem odpornościowym, większość przypadków zapalenia pęcherza przebiega bez powikłań, nawet jeżeli nie stosuje się leków przeciwdrobnoustrojowych (antybiotyków).

Jednak w niektórych sytuacjach zapalenie pęcherza moczowego może prowadzić do powikłań, takich jak:

1. Infekcja nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek) – bakterie mogą dostać się do nerek przez cewki moczowe, powodując stan zapalny i objawy takie jak gorączka, ból pleców i ból brzucha. Jest to poważne powikłanie, które wymaga natychmiastowej opieki medycznej.
2. Zakażenie górnych dróg moczowych – bakterie mogą rozprzestrzeniać się z pęcherza do nerek, cewek moczowych i moczowodów, powodując zakażenie górnych dróg moczowych. Objawy mogą obejmować gorączkę, ból w boku lub plecach, uczucie ogólnego złego samopoczucia.
3. Powtarzające się infekcje pęcherza moczowego – niektóre osoby mogą doświadczać nawracających infekcji pęcherza moczowego, co może prowadzić do chronicznego stanu zapalnego i dyskomfortu.
4. Przedwczesne urodzenie – w przypadku zapalenia pęcherza moczowego w ciąży, istnieje ryzyko przedwczesnego porodu. Dlatego w przypadku podejrzenia zapalenia pęcherza w ciąży należy skonsultować się z lekarzem,

Przypomnijmy, że to są tylko niektóre z powikłań, które mogą wystąpić w przypadku zapalenia pęcherza moczowego. Jeśli masz jakiekolwiek obawy lub doświadczasz objawów, zawsze ważne jest skonsultowanie się z lekarzem, który wskaże odpowiednie leczenie i monitorowanie [13,14].

Jak zapobiegać zapaleniu pęcherza? 4 zasady profilaktyczne

Aby zapobiegać zapaleniu pęcherza moczowego, warto przyjąć kilka dobrych praktyk. Oto kilka zaleceń:

1. Utrzymuj higienę: Ważne jest zachowanie dobrych nawyków higienicznych, takich jak prawidłowe wycieranie po toalecie od przodu do tyłu, aby zapobiec przedostawaniu się bakterii z okolicy odbytu do pęcherza.
2. Pij dużo płynów: Picie odpowiedniej ilości płynów pomaga utrzymać odpowiedni poziom nawodnienia organizmu i może pomóc w usuwaniu bakterii z pęcherza przez system moczowy.
3. Unikaj długotrwałego zatrzymania moczu: Stosowanie odpowiedniej częstotliwości oddawania moczu pozwala na regularne usuwanie bakterii z pęcherza i zapobiega ich namnażaniu.
4. Dbaj o higienę intymną podczas stosunku płciowego: Pielęgnacja intymna zarówno przed, jak i po stosunku może pomóc w zapobieganiu zapaleniu pęcherza moczowego.

Pamiętaj, że te zalecenia mogą pomóc w zapobieganiu zapaleniu pęcherza moczowego, ale nie stanowią gwarancji całkowitej ochrony przed infekcją. W przypadku jakichkolwiek objawów sugerujących infekcję pęcherza moczowego, należy skonsultować się z lekarzem [11,12].