Trochę historii

Solanka, czyli wysoce zmineralizowana jonami sodu, chloru, wapnia, bromu, jodu, magnezu i in. woda, powstała wskutek oddziaływania jej na podziemne skały. Ewolucja planety przyczyniła się do powstania różnego rodzaju skał. Różnorodność ich sprawia, że wody mineralne mają różny skład. Woda działająca np. na skały wapienne powstałe ze szczątków organizmów żywych, będzie miała dużą zawartość jonów wapnia.

Parowanie wody morskiej oraz mieszanie się jej (szczególnie tej z mórz prehistorycznych, które pod wpływem ruchów skorupy ziemskiej „zapadły się pod ziemię”) z wodami gruntowymi oraz przesączanie przez różne warstwy i struktury w głębi ziemi, daje również efekt w postaci wód mineralnych.

Wszystkie możliwe teorie powstawania solanek mają swój początek w zamierzchłych czasach. Badania nad solanką z odwiertów np. w Ustroniu, Ciechocinku, Konstancinie, Nadarzynie i innych znanych miejsc w Polsce, datują jej pochodzenie na okres Paleozoiku, czyli ok. 540 mln lat temu. Trochę „młodsza” woda pochodzi z okresu Mezozoiku ok. 252 mln lat temu i znajduje się w Połczynie Zdroju. Z tytułu różnego położenia terenów, z których obecnie pozyskuje się wodę mineralną, może mieć ona różny skład. [2]

Czytaj więcej: Domowa inhalacja olejkami eterycznymi – Amol, Olbas Oil i Inhalol

Mgiełka solankowa

To woda lecznicza jodowo – bromowa o szerokim zastosowaniu w stanach zapalnych, zakażeniach grzybiczych, bakteryjnych i wirusowych górnych dróg oddechowych.

Przyniesie ulgę w przeziębieniu, schorzeniach zatok i nosa. Można ją stosować również w chorobach t. j. zapalenie oskrzeli i płuc oraz anginie. Jest bezpieczna w stosowaniu dla astmatyków i alergików. Pokłady, z których otrzymuje się solankę, w przeciwieństwie do różnych środków dostępnych na rynku a otrzymywanych z wody morskiej powierzchniowej , nie są niczym zanieczyszczone. Z tego też powodu mogą jej używać dzieci i kobiety w ciąży.

Ze względu na wysoką zawartość jonów, można ją stosować zapobiegawczo oraz wspomagająco w leczeniu w postaci inhalacji. [1]

Jakie mikro i makroelementy mgiełki solankowej dostają się do organizmu podczas inhalacji?

Złoże solanki znajdującej się w Dębowcu i pozyskiwane z głębokości 500 m ma następujący skład:

 Aniony

• jodki 120 mg/kg
• bromki 160 mg/kg
• krzemiany 11,6 mg/kg
• wodorowęglany 61 mg/kg
• chlorki 23000 mg/kg
• siarczany 2,7 mg/kg

Kationy

• wapń 1170 mg/kg
• magnez 516 mg/kg
• potas 86,5 mg/kg
• żelazo 0,44 mg/kg
• sód 13100 mg/kg
• stront 44,8 mg/kg [1]

Środki ostrożności

Z uwagi na to, iż mgiełka solankowa zawiera duże ilości jodu osoby z chorobami tarczycy, przed zastosowaniem powinny skonsultować się z lekarzem. Podobnie jak chorzy nowotworowo, osoby chore na gruźlicę, uczulone na jod lub inne związki obecne w solance.

Zastosowania mgiełki solankowej

Osoby, które nie chcą lub nie lubią robić inhalacji, mogą z powodzeniem wykorzystać mgiełkę do nawilżenia powietrza. Oddychając tak nawilżonym powietrzem, oprócz innych pierwiastków, będziemy wdychać do organizmu dużą ilość jodu. Nie bez znaczenia, dla lepszego samopoczucia będzie też ujemna jonizacja powietrza, jaką uzyskamy, stosując mgiełkę w nawilżaczu.

Pochylając się nad naczyniem z doprowadzoną do wrzenia solanką, można zrobić parówkę. Będzie ona nie tylko jedną z metod inhalacji (w przypadku braku inhalatora), ale też zabiegiem kosmetycznym.

Znajdujący się w mgiełce solankowej jod, będzie działał wspomagająco w leczeniu atopowego zapalenia skóry, trądziku, czyrakach i łuszczycy. Przyśpieszy też gojenie ran.  Krzem zadziała wzmacniająco na włosy i paznokcie, a stosowany zewnętrznie pomoże w gojeniu ran i złagodzeniu stanów zapalnych oraz świądu związanego z ukąszeniem owadów.  Mangan zregeneruje uszkodzoną skórę. Selen style=”font-weight: 400;”> pomoże w walce z trądzikiem i zaburzeniami pigmentacji skóry. Pamiętać należy, że stosując parówkę, działamy nie tylko zewnętrznie na skórę.