Czym jest uszkodzenie nerwów?

Uszkodzenie nerwów obwodowych można podzielić na uszkodzenie mechaniczne oraz uszkodzenie, do którego doszło na skutek choroby przewlekłej. Ten pierwszy rodzaj uszkodzenia dotyczy najczęściej nerwów, które przebiegają powierzchownie lub tych, które są najsłabiej osłonięte przez inne tkanki. Największa liczba tego typu urazów dotyczy zatem nerwów w obrębie kończyn górnych, a do ich najczęstszych przyczyn należą: złamania kości z przemieszczeniem w kierunku przebiegu nerwu, unieruchomienie w opatrunku gipsowym, opaska uciskowa, rozległy krwiak, sen w nieodpowiedniej pozycji, zatrzymanie dopływu krwi skutkujące ostrym niedokrwieniem.

Nerw obwodowy składa się z trzech komponent: ruchowej, czuciowej, wegetatywnej. Efektem uszkodzenia włókien ruchowych są porażenia wiotkie, w wyniku których powstają zaniki mięśni zaopatrywanych przez dany nerw.
W przypadku uszkodzenia włókien czuciowych dochodzi do różnego rodzaju zaburzeń czucia. Uszkodzenie włókien wegetatywnych prowadzi początkowo do przekrwienia tkanek, a następnie do niedokrwienia i w konsekwencji do niedotlenienia tkanek. Do uszkodzeń nerwów spowodowanych przez choroby przewlekłe można zaliczyć stopę cukrzycową. Defekt spowodowany uszkodzeniem gałęzi czuciowych, gałęzi wegetatywnych oraz hiperglikemią, która zwiększa ryzyko wystąpienia zakażeń [1].

Czy nerwy się regenerują?

Nerwy obwodowe do pewnego stopnia potrafią same się regenerować, dlatego ważnym aspektem w przebiegu uszkodzeń nerwów obwodowych jest rehabilitacja, której celem jest przyspieszenie regeneracji nerwu oraz zapobieganie powikłaniom uszkodzenia. Odpowiednio prowadzona rehabilitacja pozwala na: spowolnienie procesu zaniku narządów czuciowych, zmniejszenie degeneracji włókien mięśniowych, utrzymanie zakresu ruchu w kończynie porażonej, zapobieganie powstawania przykurczów, wyeliminowanie niewłaściwych wzorców ruchowych.

Co przyśpiesza ich regenerację?

Wśród zabiegów prowadzących do przywrócenia równowagi bioelektrycznej komórek nerwowych wyróżnić można: elektroterapię, terapię energotonową, magneto stymulację, laserową biostymulację, diatermię krótkofalową. Pacjent musi mieć pełną świadomość długiego czasu rekonwalescencji, powolnych postępów oraz tego, że niezbędna jest pełna współpraca i zaangażowanie w proces fizjoterapii [2].

Jakie tabletki stosować na uszkodzone nerwy?

Celem suplementacji jest wspomaganie odżywienia i funkcji metabolicznych włókien układu nerwowego, poddanych stresowi oksydacyjnemu oraz często zajętych przez toczący się stan zapalny. Jednym z suplementów zalecanych jest preparat ALAnerv. Zawiera składniki korzystnie wpływające na funkcjonowanie układu nerwowego: witamina B6 (pirydoksyna), witamina B5 (kwas pantotenowy), witamina B2 (ryboflawina), witamina B1 (tiamina), witamina E oraz selen (wzajemnie nasilają swoje działanie przeciwutleniające), a także kwas gamma-linolenowy i kwas alfa-liponowy. Preparatem o tym samym składzie, wzbogaconym dodatkowo o honokiol (ma właściwości przeciwutleniające) jest ALAnerv ON.

Innym preparatem przeznaczonym do postępowania dietetycznego w nerwobólach, polineuropatiach, w celu dostarczenia substancji odżywczych, wspomagających proces odbudowy uszkodzonych nerwów jest URYDYNOX, którego głównym składnikiem jest monofosforan urydyny, składnik, który musi zostać dostarczony do uszkodzonych nerwów, aby ich struktury mogły zostać odbudowane. Preparatem zawierającym dodatkowo (oprócz witamin z grupy B oraz monofosforanu urydyny) monofosforan cytydyny jest MIELOGUARD. Innymi suplementami diety, uzupełniającymi codzienną dietę, które mają duże znaczenie, w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego są: REVITANERW, MYALGAN +, FOSYDYNA PLUS, UrydynActiv, Liponerv.