Czym są zaburzenia żylne? Żylaki i hemoroidy

Podstawowym problemem przy przewlekłej niewydolności żylnej jest nieprawidłowa praca zastawek żylnych. Generuje to cofanie się krwi, co zwiększa ciśnienie w żyłach. Prowadzi to do zwiększenia filtracji i przepływu limfatycznego, co objawia się obrzękiem, np. kończyn dolnych. Przewlekła niewydolność żylna jest chorobą wieloetapową. Na początku pacjent nie jest świadomy jej istnienia. Następnie pojawiają się charakterystyczne pajączki na nogach, które mogą przejść w żylaki. Nieleczone żylaki mogą doprowadzić do widocznych zmian skórnych, takich jak owrzodzenia [1].

Kolejny dosyć wstydliwy problem związany z zaburzeniami żylnymi to hemoroidy. Te struktury żylne naturalnie znajdują się w kanale odbytu. Patologiczne zmiany określane są jako choroba hemoroidalna i dochodzi do niej w wyniku obrzmienia i powstania stanu zapalnego w sieci naczyń. Najczęściej spowodowane jest to: zaparciami, wzrostem ciśnienia w jamie brzusznej, np. w wyniku ćwiczeń siłowych, porodu lub zaburzeniami pracy zastawek. Hemoroidy możemy podzielić na zewnętrzne i wewnętrzne. Najczęstszymi objawami, które towarzyszą chorobie, są: ból, uczucie pieczenia i krwawienia podczas wypróżniania [2-3].

Co wpływa na powstawanie zaburzeń żylnych?

Rozwój zaburzeń żylnych, w tym żylaków i hemoroidów, może być wywoływany przez wiele czynników, w tym:

1. Styl życia: Siedzący tryb życia i długie okresy stania lub siedzenia mogą utrudniać przepływ krwi;
2. Palenie papierosów: Palenie tytoniu może mieć negatywny wpływ na krążenie krwi;
3. Wiek: Wraz z wiekiem zastawki żył można osłabnąć, co prowadzi do zwiększonego ryzyka zaburzeń żylnych;
4. Płeć: Kobiety są bardziej narażone na rozwój zaburzeń żylnych, częściowo ze względu na hormonalne zmiany zachodzące w czasie ciąży i menopauzy;
5. Genetyka: Pozytywny wywiad rodzinny dotyczący żylaków lub zakrzepicy może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń żylnych u danej osoby;
6. Otyłość: Nadmierna masa ciała może wywierać dodatkowe ciśnienie na żyły, co prowadzi do zaburzeń krążenia.

Jak działa diosmina?

Diosmina to związek z grupy flawonoidów, który występuje, m.in. w owocach cytrusowych. Substancja cechuje się szeroką aktywnością biologiczną, a w największym stopniu oddziałuje na układ krwionośny. Wykazano, że poprawia mikrokrążenie, zwiększa napięcie i elastyczność żył oraz naczyń włosowatych, a także redukuje ich przepuszczalność. Oprócz tego posiada aktywność przeciwzapalną i zmniejsza stres oksydacyjny. Stres oksydacyjny to nic innego jak zaburzenie równowagi między ilością szkodliwych form tlenu w organizmie, a ilością antyoksydantów, których celem jest neutralizacja tych pierwszych. Zbyt duża ilość reaktywnych, czyli szkodliwych form tlenu, może doprowadzić do uszkodzenia wielu komórek i tkanek, w tym układu krwionośnego. Z racji tego, że diosmina poprawia kondycję naczyń krwionośnych, związek znajduje zastosowanie w leczeniu przewlekłych zaburzeń żylnych [1].

Diosmina mikronizowana — czym jest?

Diosmina jest szeroko stosowanym związkiem, który możemy znaleźć w wielu produktach leczniczych. W większości z nich występuje w formie zmikronizowanej, jednak niektóre preparaty posiadają ją jako substancję niezmikronizowaną (np. Phlebodia). Ideą mikronizacji jest zmniejszenie wielkości cząstek substancji, co polepsza dostęp do nich rozpuszczalnika, a w efekcie zwiększa rozpuszczalność związku i jego wchłanialność.

Przeprowadzono badanie, w którym porównywano efektywność substancji w formie zmikronizowaniej i niezmikronizowanej. Nie wykazano przewagi tabletek z formą zmikronizowaną w leczeniu przewlekłej choroby żylnej. Efekty terapii były praktycznie identyczne. Co więcej, pacjenci bardziej preferowali tabletki zawierające 600 mg diosminy niezmikronizowanej, ze względu na łatwiejsze połykanie [4].

Diosmina i inne substancje o podobnym działaniu

W niektórych produktach leczniczych diosmina występuje w połączeniu z hesperydyną w stosunku 9:1. Takie połączenie określane jest jako MPFF (ang. Micronized Purified Flavonoid Fraction) [5]. Możemy ją znaleźć w następujących preparatach: Venalex, Diosmina 500 Complex, Detramax, Detramax Plus.

Diosmina wraz z hesperydyną działa korzystnie w leczeniu przewlekłej choroby żylnej oraz hemoroidów. Dzięki połączeniu obu związków w jednej postaci leku osiągamy efekt synergistyczny, co korzystnie wpływa na efekty terapii. Badania kliniczne również bardziej przechylają się w stronę stosowania MPFF niż samej diosminy. Znajduje to potwierdzenie także w wytycznych leczenia chorób żylnych, gdzie frakcja diosminy z hesperydyną jest stawiana na pierwszym miejscu [2, 6-9]. Ponadto lepsze efekty osiąga się stosując 500 mg MPFF dwa razy dziennie niż 1000 mg MPFF raz dziennie [12].

Czy diosmina jest lekiem przeciwzakrzepowym?

Diosmina poprawia krążenie przez regulacje przepuszczalności naczyń krwionośnych, poprawę ich elastyczności oraz zapobieganie mikrouszkodzeniom dzięki aktywności antyoksydacyjnej i przeciwzapalnej. Nie ma wpływu na kaskadę krzepnięcia, czyli proces tworzenia się zakrzepów, ani na gospodarkę czerwonych krwinek. W związku z tym nie jest lekiem przeciwzakrzepowym i nie może być stosowana jako zamiennik takiego leku [10].

Diosmina — jak stosować?

Leki najlepiej stosować podczas posiłku. Substancja lecznicza jest wskazana do stosowania u dorosłych cierpiących na przewlekłą niewydolność żylną lub chorobę hemoroidalną.

Przewlekła niewydolność żylna

W przypadku przewlekłej niewydolności żylnej zaleca się stosowanie 1000 mg diosminy raz dziennie (rano) lub 500 mg dwa razy dziennie (rano i wieczorem). Istnieją również badania, w którym korzystne efekty terapii osiągano, stosując 600 mg rano i wieczorem (Phlebodia) [1]. Leczenie powinno trwać minimum 1 miesiąc, a najlepsze efekty osiąga się podczas długotrwałego stosowania (6 miesięcy).

Dostępne produkty z 1000 mg diosminy: Aflavic Max, DIH Max, DIH Max Comfort, Diohespan, Diohespan Max, DiosMax, Diosmina Colfarm Max, Diosminex Max, Fladios.

Dostępne produkty z 600 mg substancji: Aflavic Comfort, Diohespan forte, Otrex 600, Phlebodia.

Dostępne produkty z 500 mg związku: Aflavic, DIH, Diosminex, Diosminum Aflofarm, Pelethrocin.

Hemoroidy

Diosmina może być stosowana podczas dolegliwości związanych z hemoroidami, ale jedynie krótkotrwale. Schemat dawkowania jest następujący:

• Pierwsze 4 dni terapii — 3000 mg na dobę w 3 podzielonych dawkach (1000 mg rano, 1000 mg po południu i 1000 mg wieczorem).
• Kolejne 3 dni terapii — 2000 mg na dobę w 2 podzielonych dawkach (1000 mg rano, 1000 mg wieczorem) [10-11].

Jeżeli objawy nie ustępują lub nasilają się podczas 7-dniowej terapii, należy skonsultować się z lekarzem.

Dostępne produkty z 1000 mg substancji czynnej: Procto-Hemolan control.

Procto-Hemolan control jako jedyny posiada rejestrację wyłącznie do stosowania w przypadku nasilenia choroby hemoroidalnej. Inne preparaty z omawianą substancją leczniczą również mogą być stosowane w tym schorzeniu. Ważna jest substancja lecznicza, a nie nazwa produktu.

Jak długo stosować diosminę?

Długość terapii diosminą jest dostosowana indywidualnie do potrzeb pacjenta. W przypadku żylaków odbytu zalecana długość terapii wynosi około 5 tygodni, po czym w przypadku braku poprawy należy udać się do specjalisty. Powodem wizyty jest kontrola stanu zdrowia oraz ewentualna decyzja o chirurgicznym usunięciu problemu. Samą diosminę można stosować cały czas, jeśli są do tego wskazania, na przykład u osób ze stojącym trybem pracy, u których ryzyko rozwinięcia się żylaków jest wysokie. Oczywistym przeciwwskazaniem do długotrwałej terapii jest nadwrażliwość na substancję czynną [10].

Czy diosmina jest bezpieczna?

Diosmina jest stosunkowo bezpiecznym lekiem. Działania niepożądane obserwuje się rzadko, ale mogą pojawić się: biegunka, nudności, wymioty, wysypka, świąd, bóle i zawroty głowy lub złe samopoczucie [10].

Wykazano, że omawiana substancja może zwiększyć czas eliminacji i maksymalne stężenie w osoczu metronidazolu i diklofenaku. Przy stosowaniu wspomnianych leków należy o tym poinformować lekarza lub farmaceutę [10].

Kto nie powinien stosować diosminy na żylaki i hemoroidy?

Diosmina nie jest zalecana do stosowania u kobiet w ciąży i karmiących piersią ze względu na brak wystarczających danych dotyczących jej bezpieczeństwa. Ponadto, preparaty z diosminą nie powinny być stosowane przez osoby uczulone na ten składnik lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Zawsze przed zastosowaniem diosminy należy skonsultować się z lekarzem w celu uzyskania indywidualnej oceny zdrowia i możliwości stosowania tego leku [13].

Jak bezpiecznie stosować diosminę? 7 wskazówek

Oto kilka punktów dotyczących bezpiecznego stosowania preparatów z diosminą:

1. Konsultuj się z lekarzem: Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek terapii z diosminą, ważne jest skonsultowanie się z lekarzem, który właściwie oceni Twoją sytuację zdrowotną i dostosuje dawkowanie i czas trwania leczenia do Twoich potrzeb.
2. Przestrzegaj zaleceń lekarza: Dokładnie przeczytaj ulotkę i zalecenia dotyczące dawkowania i częstotliwości przyjmowania preparatów z diosminą. Stosuj się dokładnie do zaleceń i nie przekraczaj dawki podanej przez lekarza.
3. Regularność spożywania: Preparaty z diosminą są zwykle przyjmowane raz dziennie. Ważne jest, aby zachować regularność w spożywaniu leku i przyjmować go o stałej porze dnia.
4. Czas trwania leczenia: Czas trwania terapii z diosminą może się różnić w zależności od rodzaju choroby i zaawansowania przypadku. Skonsultuj się z lekarzem, aby uzyskać informacje na temat odpowiedniego czasu trwania leczenia.
5. Monitoruj skutki uboczne: Preparaty z diosminą zazwyczaj są dobrze tolerowane, ale istnieje możliwość wystąpienia działań niepożądanych. Jeśli zauważysz jakiekolwiek nieprzyjemne objawy lub skutki uboczne, takie jak ból brzucha, nudności czy wysypka, skonsultuj się z lekarzem.
6. Uważaj na interakcje: Poinformuj lekarza o wszystkich innych lekach, suplementach lub ziołach, które przyjmujesz, ponieważ diosmina może wchodzić w interakcje z niektórymi substancjami.
7. Przechowywanie: Przechowuj preparaty z diosminą zgodnie z instrukcjami na opakowaniu, zwykle w miejscu niedostępnym dla dzieci i z dala od źródeł ciepła i światła.

Jak uniknąć powstawania żylaków i hemoroidów?

Aby uniknąć żylaków i hemoroidów, należy przestrzegać zdrowych nawyków i podejmować środki ostrożności. Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc:

1. Zachowaj aktywność fizyczną: Regularne ćwiczenia, takie jak chodzenie, pływanie lub jazda na rowerze, pomagają wzmocnić mięśnie nóg i poprawić krążenie krwi w żyłach.
2. Unikaj długotrwałego siedzenia lub stania: Jeśli twoja praca wymaga długotrwałego pozostawania w jednej pozycji, staraj się regularnie zmieniać pozycję, rozciągać nogi i chodzić krótkie dystanse, aby utrzymać prawidłowy przepływ krwi w żyłach.
3. Unikaj nadmiernego wysiłku podczas wypróżniania: Nadmierna siła wywierana podczas wypróżniania może zwiększać ryzyko powstania hemoroidów. Aby zmniejszyć to ryzyko, zapewnij sobie dobrą dietę bogatą w błonnik, pij odpowiednią ilość wody i unikaj długotrwałej zaparcia.
4. Unikaj nadmiernego podnoszenia ciężarów: Podnoszenie ciężkich przedmiotów może wywierać dodatkową presję na żyły i prowadzić do żylaków. Jeśli musisz podnosić ciężkie przedmioty, pamiętaj o technice odpowiedniego podnoszenia i korzystaj z pomocy, jeśli to możliwe.
5. Dbaj o swoją dietę: Jedz zdrowo, spożywaj owoce, warzywa, pełnoziarniste produkty zbożowe i niskotłuszczowe produkty mleczne. Unikaj jedzenia o wysokiej zawartości tłuszczu, soli i cukru, które mogą wpływać niekorzystnie na krążenie.
6. Unikaj długotrwałej ekspozycji na gorące źródła: Wysoka temperatura może rozszerzać żyły i wpływać na krążenie krwi. Staraj się unikać gorących kąpieli, sauny lub długiego przebywania w miejscach o wysokiej temperaturze.

Pamiętaj, że każdy organizm jest inny, więc jeśli masz indywidualne ryzyko lub obawy związane z żylakami lub hemoroidami, warto skonsultować się z lekarzem w celu uzyskania bardziej spersonalizowanej porady i informacji.