Jakie są źródła amigdaliny? Poznaj objawy zatrucia

Amigdalina, potocznie zwana witaminą B17 to substancja, której źródłem są gorzkie migdały, pestki moreli, brzoskwini, czereśni, jabłek, śliwek. Została odkryta w 1803 roku przez Schradera i wsp. Amigdalina sama w sobie nie jest toksyczna, ale w wyniku działania w organizmie beta-glukozydazy zostaje z niej uwolniony anion cyjankowy. Jej spożycie w nadmiarze grozi zatruciem kwasem cyjanowodorowym. Początkowe objawy zatrucia to nudności, ból głowy, senność i nadciśnienie. Przy większych dawkach pojawiają się zaburzenia rytmu serca, bradykardia, duszność, utrata przytomności. Stężenie cyjanku we krwi na poziomie 2,5 -3,0 mg/l wiąże się z pojawieniem drgawek i brzęków, później może nastąpić śpiączka i zapaść sercowo-naczyniowa.

Czy amigdalina pomaga na raka?

Działanie amigdaliny na komórki nowotworowe wzbudziło duże zainteresowanie. Zrobiono wiele badań in vitro i stwierdzono, że amigdalina indukuje apoptozę poprzez blokowanie cyklu komórkowego. Zahamowanie cyklu in vitro zaobserwowano na komórkach raka nerki, raka szyjki macicy oraz białaczki. Odkryto też, że amigdalina hamuje wydzielanie czynników prozapalnych jak TNF alfa, IL beta i IL-6. Działa też antyproliferacyjnie, hamując szlak AKT-mTOR. W badaniach in vitro ekstrakt z migdałów w stężeniu 50 mcg/ml wykazał 78% skuteczności w zabijaniu komórek, a w stężeniu 100 mcg/ml 82% skuteczności. Działanie amigdaliny na nowotwory polega na działaniu benzaldehydu i cyjanku, które wzmacniają swoje toksyczne działanie poprzez zjawisko zwane synergizmem. Zniszczeniu ulegają komórki nowotworowe, a zdrowe komórki pozostają nietknięte, ponieważ posiadają enzym rodanazę, która zabezpiecza przed uwolnieniem wolnego rodnika.

Witamina B17 wyleczyła mnie z raka — dlaczego to nie może być prawda?

W latach 70-tych ubiegłego wieku wyprodukowano lek z amigdaliną o nazwie Letril. Dlaczego już nie jest stosowany i dlaczego nie poleca się stosować amigdaliny w walce z rakiem? Wiąże się z tym kilka czynników, które są osobnicze i ciężkie do przewidzenia. Przede wszystkim tolerowana dawka substancji dla każdego pacjenta jest inna. Zależy to po części od wieku, częściowo od diety. Bardzo istotny jest mikrobiom jelitowy pacjenta, którego stan jest bardzo ciężki do przewidzenia. Wynika z tego fakt, że nie jesteśmy w stanie dobrać skutecznej dawki.

Próbowano też podać amygdalinę dożylnie, ale to również nie odniosło spodziewanych efektów, pomimo tego, że pominięto drogę pokarmową. Z jednej strony jakieś efekty działania są, z drugiej jest ogromne ryzyko zatrucia. Ze względu na dużą toksyczność i problem z ustaleniem bezpiecznej dawki, nie zaleca się stosowania amigdaliny. Jeżeli równocześnie z zastosowaniem amigdaliny spożywamy preparaty z witaminą C, a także w przypadku niedoboru witaminy B12, wtedy wzrasta ryzyko zatrucia cyjankami. Komisja Europejska zakazała sprzedaży amigdaliny. W Polsce ekstrakt z pestek moreli jest nadal dostępny w sprzedaży.

Podsumowanie

Pomimo obiecujących wyników badań, w których wykazano antynowotworowe działanie amigdaliny, nie poleca się jej stosowania. Problemem jest zbyt duża skuteczność oraz fakt, że dobranie właściwej dla danego pacjenta dawki jest ogromnym problemem. Niskie bezpieczeństwo stosowanie determinuje rezygnację z tego składnika.