Zespół sercowo-płucny

Zespół sercowo-płucny, inaczej zespół Eisenmengera, jest rzadkim schorzeniem, które dotyczy zarówno serca, jak i płuc. Choroba ta charakteryzuje się wysokim ciśnieniem krwi i nieprawidłowym przepływem krwi przez serce. Typ wysokiego ciśnienia krwi, którego doświadczają osoby dotknięte chorobą, nazywany jest nadciśnieniem płucnym, które wpływa na naczynia krwionośne w płucach i prawej komorze serca.

Ogólnie pacjenci z zespołem Eisenmengera rodzą się z wadą serca (wrodzoną wadą serca), która nie została skorygowana za pomocą operacji lub innej interwencji w młodym wieku. Prowadzi to do nieprawidłowego przepływu krwi z miejsca o wyższym ciśnieniu do miejsca o niższym ciśnieniu, przez co nieutlenowana krew z jam prawego serca zamiast spłynąć do płuc, przepływa prosto do jam lewego serca. Powoduje to charakterystyczne objawy związane z obecnością nieutlenowanej krwi w krążeniu systemowym.

Najbardziej charakterystycznym objawem jest sinica, czyli niebieskawe przebarwienie skóry i błon śluzowych. Sinica, szczególnie warg, palców rąk i nóg, jest bardziej wyraźna podczas wysiłku fizycznego. Pacjenci zazwyczaj mają zwiększoną liczbę czerwonych krwinek, które transportują tlen (tj. erytrocytoza), kompensując niedostateczne zaopatrzenie tkanek w tlen. Inne objawy obejmują duszności, pałeczkowate palce, ból lub ucisk w klatce piersiowej, zawroty głowy lub omdlenia, zmęczenie, bóle głowy, nudności, mrowienie w palcach rąk lub nóg oraz kołatanie serca.

Diagnostyka zespołu sercowo-płucnego obejmuje szczegółowy wywiad lekarski, ocenę objawów klinicznych, badania laboratoryjne krwi, elektrokardiografię (EKG), RTG klatki piersiowej, echokardiogram (echo serca), tomografię komputerową (CT), rezonans magnetyczny (MRI), cewnikowanie serca oraz test sześciominutowego marszu.

Ze względu na nieodwracalny charakter zmian powstałych w krążeniu płucnym, postępowanie terapeutyczne polega głównie na leczeniu objawowym i ma na celu łagodzenie objawów, poprawę jakości życia i zapobieganie poważnym powikłaniom. Farmakoterapia obejmuje głównie stosowanie leków obniżających ciśnienie w krążeniu płucnym oraz leków antyarytmicznych. Pacjenci powinni prowadzić oszczędzający tryb życia i być pod stałą opieką lekarza specjalisty. W ciężkich przypadkach zalecane jest leczenie przyczynowe, które polega na przeszczepie serca i płuc, jednak ze względu na naturalne ograniczenie tej metody jest rzadko stosowaną metodą.

Najlepszym sposobem zapobiegania zespołowi Eisenmengera jest jak najwcześniejsze wykrywanie i korygowanie wrodzonych wad serca, zanim dojdzie do nieodwracalnych zmian w krążeniu.