Zapalenie tarczycy autoimmunologiczne

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy wynika z procesu uszkodzenia gruczołu tarczowego przez autoprzeciwciała. Autoprzeciwciała to białka układu odpornościowego, które zamiast toczyć walkę np. z czynnikiem odpowiedzialnym za infekcję, kierują swoje działanie przeciwko strukturom własnego organizmu, prowadząc ostatecznie do ich zniszczenia.

Zapalenie tarczycy autoimmunologiczne, znane również jako choroba Hashimoto, jest spowodowane przez nasz własny układ odpornościowy, który zaczyna atakować tarczycę, organ odpowiedzialny za regulację naszego metabolizmu. Dokładna przyczyna tego jest nieznana, ale geny, hormony i czynniki środowiskowe, takie jak stres czy infekcje, mogą odgrywać rolę.

Zapalenie tarczycy autoimmunologiczne może objawiać się zmęczeniem, osłabieniem, przybraniem na wadze lub trudnościami z utratą wagi. Możliwe są też objawy takie jak uczucie zimna, suchość skóry i depresja. Często pojawia się powiększenie tarczycy, które możemy wyczuć jako opuchliznę na szyi.

Zapalenie tarczycy autoimmunologiczne diagnozuje się na podstawie badania krwi. Lekarz będzie sprawdzał poziom hormonów tarczycy oraz obecność określonych przeciwciał we krwi. Jeśli tarczyca nie działa prawidłowo i w organizmie są te przeciwciała, to może to wskazywać na zapalenie tarczycy autoimmunologiczne. W niektórych przypadkach może być potrzebne dodatkowe badanie, jak np. ultrasonografia tarczycy.

Zapalenie tarczycy autoimmunologiczne leczy się lekami, które pomagają kontrolować objawy, takie jak trudności z koncentracją czy uczucie zmęczenia. Jeśli tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów, lekarz może przepisać leki zastępujące te hormony (np. lewotyroksynę). Jeżeli tarczyca produkuje za dużo hormonów, zazwyczaj stosuje się leki hamujące ich produkcję (np. metimazol). Leczenie jest długotrwałe, a czasami konieczne jest przyjmowanie leków przez całe życie. Każda terapia jest indywidualna i dostosowana do potrzeb pacjenta.

Zapalenie tarczycy autoimmunologiczne nie jest chorobą, której możemy całkowicie zapobiec. Część ryzyka wynika z genów, których nie możemy zmienić. Możemy jednak zmniejszyć ryzyko zachorowania poprzez zdrowy styl życia. Regularne ćwiczenia, zdrowa dieta z odpowiednią ilością jodu, unikanie stresu i odpowiednia ilość snu pomogą utrzymać twój system odpornościowy w dobrej formie. Regularne kontrole u lekarza również mogą pomóc w wykryciu ewentualnej choroby na wczesnym etapie.