Zapalenie nerwu wzrokowego

Zapalenie nerwu wzrokowego występuje, gdy obrzęk (stan zapalny) uszkadza nerw wzrokowy — wiązkę włókien nerwowych, które przekazują informacje wizualne z oka do mózgu. Typowe objawy zapalenia nerwu wzrokowego to ból przy ruchach gałek ocznych i tymczasowa utrata wzroku w jednym oku.

W przypadku zapalenia wewnątrzgałkowego czynnikiem sprawczym najczęściej są wirusowe choroby zakaźne, zapalenie zatok, zapalenie oczodołu czy zapalenie przyzębia.

Z kolei pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego rozwija się zazwyczaj w przebiegu stwardnienia rozsianego. Wówczas przyczyną stanu zapalnego jest proces demielinizacyjny, który polega na rozpadzie osłonki mielinowej otaczającej włókna nerwu wzrokowego. Na jej miejscu pojawia się tkanka glejowa, która zaburza prawidłowe przewodnictwo nerwowe we włóknach wzrokowych.

Początek choroby zwykle jest nagły — następuje pogorszenie widzenia w jednym oku:
-zaburzenie widzenia barw, które dla chorego stają się wyblakłe;
-zaburzenie ostrości wzroku;
-zaburzenie percepcji światła lub brak reakcji na światło.

Objawom tym mogą towarzyszyć ból w oczodole przy próbie poruszania gałki ocznej. Mogą pojawić się także mroczki w polu widzenia, najczęściej tzw. mroczki centralne, czyli ruchome lub stałe zmiany w centralnym polu widzenia.

W celu rozpoznania zapalenia nerwu wzrokowego przeprowadza się podstawowe badania okulistyczne, m.in. badanie dna oka i pola widzenia. Konieczne może być także wykonanie rezonansu magnetycznego oraz badania elektrofizjologicznego.

Choroba wymaga szybkiego leczenia, gdyż może spowodować zanik nerwu wzrokowego i nieodwracalne osłabienie wzroku lub całkowitą jego utratę. W pierwszej kolejności zwykle stosuje się leki działające objawowo — sterydy. Ich zadaniem jest zahamowanie stanu zapalnego. Ostatecznym celem terapii powinno być wyleczenie choroby podstawowej, wywołującej zapalenie nerwu wzrokowego.

Niestety, nie ma żadnych sposobów, które pozwoliłyby na zmniejszenie ryzyka rozwoju zapalenia nerwu wzrokowego.