Zakażenie Staphylococcus aureus

Zakażenie Staphylococcus aureus to infekcja wywoływana przez bakterie gronkowca złocistego, które powszechnie występują na skórze lub w nosie nawet zdrowych osób. Zakażenia gronkowcem mogą obejmować od drobnych problemów skórnych do zapalenia wsierdzia, zagrażającej życiu infekcji wewnętrznej wyściółki serca (wsierdzia). Z tego powodu, oznaki i objawy zakażeń gronkowcem różnią się znacznie, w zależności od lokalizacji i ciężkości zakażenia.

Zakażenie jest wywołane przez Gram-dodatnią bakterię — Staphylococcus aureus, która często występuje u ludzi w jamie nosowo-gardłowej oraz na skórze. W większości przypadków bakterie te nie powodują żadnych problemów lub powodują stosunkowo niewielkie infekcje skóry. Jednak gdy bakterie dostaną się do krwiobiegu, mogą przedostać się do ważnych narządów i wywołać niebezpieczne objawy. Do zakażenia bakterią najczęściej dochodzi w warunkach szpitalnych. Najbardziej narażeni są pacjenci po zabiegach operacyjnych, którzy mają otwarte rany. Zakażenie następuje przez kontakt bezpośredni z osobą zakażoną lub przez kontakt z przedmiotami, których dotykała osoba zakażona oraz drogą kropelkową.

Infekcje skórne mogą powodować powstawanie na skórze kieszonek wypełnionych ropą, opuchnięcie i zaczerwienienie skóry, owrzodzenia oraz bolesną wysypkę. Zakażenie układu pokarmowego objawia się nudnościami i wymiotami, biegunką oraz odwodnieniem. Zakażenie Staphylococcus aureus może wywołać także bakteriemię, która występuje, gdy bakterie gronkowca dostają się do krwiobiegu chorego i przedostaje się do narządów wewnętrznych, takich jak mózg (zapalenie opon mózgowych), serce (zapalenie wsierdzia) lub płuca (zapalenie płuc). Charakterystycznymi objawami są wówczas wysoka gorączka, niskie ciśnienie krwi, dezorientacja.

Rozpoznanie opiera się na przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu z pacjentem, ocenie objawów, badaniach fizykalnych, wykonaniu posiewu oraz antybiogramu. Wykonywane są także badania krwi i moczu, a także badanie obrazowe — echokardiografię.

W zależności od rodzaju zakażenia i stanu ogólnego pacjenta w terapii stosuje się leczenie odpowiednimi antybiotykami oraz oczyszczanie zainfekowanego obszaru. Niestety niektóre infekcje gronkowcowe stają się oporne na powszechnie stosowane antybiotyki. Aktualnie najczęściej stosuje się kloksacylinę w leczeniu bakteriemii o etiologii MSSA (szczep Staphylococcus aureus, który jest wrażliwy na metycylinę), a przy szczepach MRSA (szczep Staphylococcus aureus oporny na metycylinę) – wankomycynę lub daptomycynę.

Podstawową metodą zapobiegania zakażeniom Staphylococcus aureus jest odpowiednia higiena rąk. Należy zawsze myć ręce przed jedzeniem, opatrywaniem ran, dotykaniem twarzy, a także po skorzystaniu z łazienki. Istotne jest także odpowiednie zakrycie i opatrzenie ran, unikanie dzielenia się przedmiotami osobistymi, takimi jak ręczniki, pościel, maszynki do golenia, odzież i sprzęt sportowy. Podczas przebywania w szpitalu należy szczególnie zwrócić uwagę na korzystanie rękawiczek oraz dezynfekcję sprzętów medycznych.