Zakażenie Klebsiella pneumoniae

Do zakażenia bakterią Klebsiella pneumoniae dochodzi podczas osłabienia odporności często podczas pobytu w szpitalu lub jako zakażenie oportunistyczne także poza szpitalem. Bakteria może przedostać się drogą kropelkową lub drogą pokarmową. Zakażenia obejmują najczęściej układ oddechowy, układ moczowo-płciowy i układ pokarmowy. Powoduje ropnie płuc i opłucnej. Klebsiella pneumoniae jest ponadto czynnikiem etiologicznym zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Może prowadzić do bakteriemii i wstrząsu endotoksycznego.

Zakażenie jest wywołane przez Gram-ujemną pałeczkę zapalenia płuc (Klebsiella pneumoniae). Bakteria ta jest obecna w ludzkim organizmie — jest składnikiem naturalnej flory bakteryjnej (jelit, skóry). Jednak u osób z obniżoną odpornością, kiedy bakteria dostanie się bezpośrednio do organizmu, może wywołać bardzo niebezpieczne zakażenia. Szczególnie narażone są osoby przebywające w szpitalach, mające inne schorzenia takie jak choroby płuc, wątroby, nerek. Do zakażenia dochodzi przez bezpośredni kontakt osoba-osoba np. dotknięcie skaleczenia na skórze brudnymi rękami oraz przez zakażony sprzęt szpitalny.

Objawy zależą od lokalizacji rozwiniętego zakażenia. W przypadku zakażenie płuc główne objawy obejmują gorączkę, kaszel, ból w klatce piersiowej, problemy z oddychaniem. Jeśli do zakażenia dojdzie w drogach moczowych, charakterystyczne symptomy będą następujące: częsta potrzeba oddania moczu, ból i pieczenie podczas oddawania moczu, krwiomocz, ból w okolicy pleców lub miednicy, dyskomfort w dolnej części brzucha, gorączka. W przypadku zakażenia ran wystąpić mogą zapalenie tkanki łącznej, martwicze zapalenie powięzi, zapalenie mięśni, gorączka, zaczerwienienie, ból i obrzęk.

Rozpoznanie opiera się na przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu z pacjentem, ocenie objawów, badaniach fizykalnych, wykonaniu posiewów z próbek krwi, śluzu, moczu. Dodatkowo lekarz może zlecić wykonanie takich badań jak badania obrazowe:
badanie rentgenowskie klatki piersiowej lub pozytonową tomografię emisyjną (w przypadku podejrzenia zapalenia płuc),
badanie ultrasonograficzne lub tomografię komputerową, gdy istnieje podejrzenie, że pacjent cierpi na bakteryjny ropień wątroby.
Warto sprawdzić również używany sprzęt medyczny pod kątem obecności bakterii Klebsiella pneumoniae.

Powikłania zakażenia bakterią Klebsiella pneumoniae mogą być bardzo poważne, dlatego należy jak najszybciej wprowadzić leczenie. Postępowanie terapeutyczne opiera się przede wszystkim na podawaniu antybiotyków (cefalosporyny i karbapenemy). Jednak obecnie istnieje wiele szczepów opornych na te antybiotyki. Aktywność przeciwko bakterii zachowują też kolistyna, tygecyklina.

Podstawową metodą zapobiegania zakażeniom Klebsiella pneumoniae jest odpowiednia higiena rąk. Należy zawsze myć ręce przed jedzeniem, opatrywaniem ran, dotykaniem twarzy, a także po skorzystaniu z łazienki. Podczas przebywania w szpitalu należy szczególnie zwrócić uwagę na korzystanie przez personel z rękawiczek oraz dezynfekcję sprzętów medycznych.