Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne)

Zaburzenia dysocjacyjne to zaburzenia psychiczne, które polegają na doświadczaniu rozłączenia i braku ciągłości między myślami, wspomnieniami, otoczeniem, działaniami i tożsamością. Osoby z zaburzeniami dysocjacyjnymi uciekają od rzeczywistości w sposób, który jest mimowolny i niezdrowy oraz powoduje problemy z funkcjonowaniem w codziennym życiu. Zaburzenia dysocjacyjne zwykle rozwijają się jako reakcja na traumę i pomagają utrzymać trudne wspomnienia na dystans.

Zaburzenia dysocjacyjne powstają jako sposób radzenie sobie z traumą, która wywołała bardzo silny stres. Najczęściej i najbardziej narażone są dzieci, ale zaburzenie może pojawić się w każdym wieku. Do takich traumatycznych wydarzeń można zaliczyć: seksualne lub emocjonalne wykorzystywanie, agresję fizyczną i psychiczną, wojnę lub akty terroryzmu, wypadki i inne katastrofy.

Objawy zależą od rodzaju zaburzeń dysocjacyjnych i mogą obejmować:

– utratę pamięci (amnezję) pewnych okresów czasu, wydarzeń, ludzi i informacji osobistych;
– poczucie oderwania od siebie i swoich emocji;
– postrzeganie ludzi i rzeczy wokół jako zniekształconych i nierealnych;
– zamazane poczucie tożsamości;
– znaczący stres lub problemy w związkach, pracy lub innych ważnych obszarach życia;
– niezdolność do radzenia sobie z emocjonalnym lub zawodowym stresem;
– problemy ze zdrowiem psychicznym, takie jak depresja, lęk, myśli i zachowania samobójcze.

Diagnoza obejmuje ocenę objawów i wykluczenie jakiejkolwiek innej choroby, która może powodować objawy (badania obrazowe). Bardzo ważne jest przeprowadzenie wywiadu klinicznego oraz diagnozy różnicowej. Wykonuje się także badanie w oparciu o Skalę Doświadczeń Dysocjacyjnych (DES).

W przypadku wystąpienia zaburzeń dysocjacyjnych należy podjąć terapię, aby przepracować problemy emocjonalne. Psychoterapia może pomóc zrozumieć przyczynę zaburzeń oraz stworzyć nowe sposoby radzenia sobie ze stresującymi okolicznościami. Dodatkowo można wspomóc się leczeniem farmakologicznym (leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe lub przeciwpsychotyczne), aby pomóc kontrolować objawy zdrowia psychicznego związane z zaburzeniami dysocjacyjnymi.

Rodzice, opiekunowie i nauczyciele powinni zwracać szczególną uwagę na niepokojące objawy u dzieci. Szybka reakcja może pomóc w zarządzaniu objawami i leczeniu. W razie odczuwania silnego stresu i innych problemów emocjonalnych należy porozmawiać z zaufaną osobą i poszukać pomocy u profesjonalistów.