Wstrząs kardiogenny

Wstrząs kardiogenny to zagrażający życiu stan, w którym serce nagle nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi, aby zaspokoić potrzeby organizmu. Ciśnienie krwi zaczyna spadać i rozpoczyna się proces niewydolności wielonarządowej. Stan ten jest najczęściej spowodowany ciężkim zawałem serca, ale nie u każdego, kto ma zawał serca, występuje wstrząs kardiogenny. Przy braku leczenia może doprowadzić do śmierci pacjenta.

Wstrząs kardiogenny jest najczęściej spowodowany ciężkim zawałem serca. Może mieć on także inne przyczyny, takie jak: zapalenie mięśnia sercowego, zakażenie zastawek serca, przedawkowanie leków lub zatrucie substancjami, które mogą wpływać na zdolność serca do pompowania krwi.

Objawy wstrząsu kardiogennego obejmują: gwałtowne oddychanie, ciężką duszność, nagłe, szybkie bicie serca (tachykardia), utratę przytomności, słabe tętno, niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie), pocenie się, bladą skórę, zimne ręce lub stopy, oddawanie moczu rzadziej niż zwykle lub wcale.

Rozpoznanie wstrząsu kardiogennego wymaga wykonania określonych badań. Należy wykonać pomiar ciśnienia krwi, badanie krwi oraz badania obrazowe, takie jak: RTG klatki piersiowej, elektrokardiogram (EKG) oraz echokardiografię (pokazuje obraz przepływu krwi).

Pacjent ze wstrząsem kardiogennym powinien być hospitalizowany. Jego parametry życiowe muszą być stale monitorowane. W zależności od przyczyny leczenie tego stanu jest różne. Często podawane są takie leki jak: diuretyki, dobutamina, adrenalina i leki rozszerzające naczynia. Jeśli zawał serca przyczynił się do jego wystąpienia, wykonywane są zabieg angioplastyki wieńcowej lub pomostowania tętnic wieńcowych.

Profilaktyka wystąpienia wstrząsu kardiogennego może polegać na wprowadzeniu zmian stylu życia, aby utrzymać zdrowe serce i ciśnienie krwi. Zaleca się rzucenie palenia, utrzymanie prawidłowej wagi (nadwaga jest czynnikiem ryzyka zawału serca, a ten wstrząsu), używanie mniej soli, prowadzenie zdrowej diety (ubogiej w cukry i tłuszcze nasycone), ograniczenie picia alkoholu, uprawienie regularnych ćwiczeń. Ważne jest, aby leczyć choroby podstawowe, np. hipercholesterolomię, nadciśnienie lub cukrzycę.