Wąglik płucny

Wąglik płucny to ostra infekcja wywołana przez bakterię tworzącą przetrwalniki Bacillus anthracis. Powszechnie atakuje zwierzęta kopytne, takie jak owce i kozy. Postacią płucną wąglika człowiek może zarazić się drogą wziewną, wdychając zarodniki bakterii.

Źródłem zakażenia wąglikiem są:
– chore zwierzęta i produkty spożywcze pochodzenia zwierzęcego (mleko, mięso);
– krew;
– skóra;
– wełna.
Rezerwuarem, a równocześnie źródłem zakażenia wąglikiem, mogą być tereny grzebowisk zwierząt, które umarły na wąglik. Zakażenie może być również przenoszone przez owady (mrówki). Rozprzestrzenianie się zakażenia wśród zwierząt powoduje również skażona mączka kostna, która traktowana jest jako karma lub zakażone wody powierzchniowe. Wdychanie kurzu zawierającego zarazki wąglika lub ich formy przetrwalnikowe wywołuje postać płucną.

Infekcja rozpoczyna się zazwyczaj dreszczami i gorączką. Po kilku dniach rozwija się ciężkie zapalenie płuc, z odkrztuszaniem krwisto-ropnej wydzieliny, objawami niewydolności oddechowej, rozwojem obrzęku płuc i przedostawaniem się płynu do opłucnej („worka” otaczającego płuca). Z czasem u pacjentów rozwija się ciężka posocznica. Postać płucna wąglika jest bardzo niebezpieczna i wiąże się z dużą śmiertelnością. Chorzy umierają zwykle po 3-4 dniach trwania choroby.

W przypadku postaci płucnej wąglika na postawienie diagnozy nie ma zbyt wiele czasu, ale gdy mamy dane epidemiologiczne o zagrożeniu, można posiłkować się RTG płuc.

Każde zachorowanie na wąglik podlega obowiązkowej hospitalizacji oraz rejestracji. W leczeniu stosuje się antybiotyki: penicylinę, ciprofloksacynę, doksycyklinę oraz leczenie objawowe (środki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe). Choroba, mimo leczenia, wiąże się z dużą śmiertelnością. Dlatego w walce z wąglikiem najważniejsze jest zapobieganie zakażeniom.

Profilaktyka polega na przestrzeganiu odpowiednich przepisów dotyczących obróbki materiałów pochodzenia zwierzęcego i utylizacji zwierząt padłych z powodu wąglika. Istnieje też szczepionka przeciwko wąglikowi, która rekomendowana jest osobom pracującym przy hodowli zwierząt i zajmującym się przetwórstwem produktów zwierzęcych.