Stan padaczkowy typu „petit mal”

Stan padaczkowy typu „petit mal” to krótkotrwałe, kilkusekundowe ataki zamroczenia lub nieobecności. W tym czasie osoba może zatrzymać się i wydawać się „zamroczona”, ale nie upada ani nie traci kontroli nad własnym ciałem.

Stan padaczkowy typu „petit mal” jest powodowany przez krótkotrwałe przerwy w normalnej aktywności mózgu, zazwyczaj wynikające z problemów z elektrycznymi sygnałami w mózgu. Te problemy mogą wynikać z genetyki (rodzinnej historii padaczki) lub uszkodzenia mózgu z powodu urazu czy choroby. Czasem przyczyna nie jest znana.

Stan padaczkowy typu „petit mal” to krótkie, nagłe napady „wyłączenia”. Osoba doświadczająca tego może nagle przestać robić to, co robiła i przez kilka sekund wyglądać, jakby była nieobecna. Napad ten może objawiać się jako intensywne patrzenie się w przestrzeń, migotanie powiek lub subtelne ruchy ciała. Po napadzie osoba wraca do normalności i nie pamięta tego momentu.

Stan padaczkowy typu „petit mal” diagnozuje się głównie na podstawie objawów i historii zdrowotnej pacjenta. Lekarz może zlecić testy, takie jak elektroencefalogram (EEG), który jest jak mapą aktywności mózgu. To pomaga zobaczyć, czy są jakieś nieprawidłowości. W niektórych przypadkach możemy również zlecić badanie obrazowe mózgu, jak tomografię komputerową (TK) lub rezonans magnetyczny (MRI).

W leczeniu choroby stosuje się głównie leki przeciwpadaczkowe. Etap pierwszy to zwykle podawanie leków takich jak: etosuksymid, waloneks lub lamotrygina. Zadaniem tych leków jest zmniejszenie i kontrola napadów. Z czasem, lekarz dostosowuje dawkę leków, aby zminimalizować objawy i skutki uboczne, jak zmęczenie czy rozdrażnienie. Trzeba pamiętać, że terapię zawsze ustala specjalista i ważne jest przestrzeganie zaleceń.

Zapobieganie stanowi padaczkowemu typu „petit mal” obejmuje regularne przyjmowanie przepisanych leków, które pomagają kontrolować napady. Unikaj sytuacji wywołujących stres oraz braku snu. Dieta bogata w tłuszcze, a biedna w węglowodany, tzw. dieta ketogeniczna, może być pomocna. Ważne też jest regularne badania kontrolne u lekarza.