Rzęsistkowica narządów moczowo-płciowych

Rzęsistkowica narządów płciowych wywołana jest przez pasożyta Trichomonas vaginalis, który przenoszony jest drogą płciową lub poprzez wspólne używanie przedmiotów do higieny osobistej. Pierwotniak bytuje w układzie moczowo-płciowym takim jak cewka moczowa, pochwa, gruczoł krokowy.

Rzęsistkowica jest zakażeniem przenoszonym drogą płciową wywołanym przez pierwotniaka — rzęsistka pochwowego (Trichomonas vaginalis). Rzęsistek pochwowy jest pasożytem dróg moczowo-płciowych zakażającym wyłącznie człowieka. U kobiet pierwotniak bytuje w pochwie, cewce i pęcherzu moczowym, u mężczyzn zazwyczaj w cewce moczowej, ale może też przechodzić do gruczołu krokowego i pęcherzyków nasiennych. Znajduje tam doskonałe warunki rozwoju (wilgoć i ciepło). Zarażenia rzęsistkiem pochwowym są rozpowszechnione w populacji ludzkiej na całym świecie. Często współwystępują z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. Możliwe jest przeniesienie zarażenia rzęsistkiem pochwowym z matki na dziecko podczas porodu. Dotyczyć to może nawet 20% noworodków pochodzących od zarażonych kobiet ciężarnych.

Rzęsistkowica może mieć przebieg ostry lub przewlekły. U kobiet i mężczyzn rzęsistek pochwowy może bytować w układzie moczowo-płciowym przez wiele lat, nie wywołując niepokojących objawów. Okres inkubacji wynosi zwykle od 4 dni do 4 tygodni.

Rzęsistkowica u kobiet może mieć wiele objawów. U części kobiet zarażenie jest bezobjawowe. Jednak u większości główną manifestacją choroby są pieniste żółtozielone upławy o nieprzyjemnym zapachu i podrażnienie okolicy narządów płciowych. Mogą się one pojawić w ciągu kilku dni po zarażeniu. Upławom towarzyszyć może ból i pieczenie w okolicy cewki moczowej, a także częste oddawanie moczu z towarzyszącymi dolegliwościami bólowymi.

Rzęsistkowica u mężczyzn ma najczęściej przebieg bezobjawowy, czasem może powodować objawy zapalenia cewki moczowej. Głównymi dolegliwościami mogą być ból i pieczenie podczas oddawania moczu, białawy wyciek z cewki moczowej, częste oddawanie moczu.

Rzęsistek pochwowy najczęściej jest wykrywany w wydzielinie pochwowej u kobiet i wydzielinie z cewki moczowej u mężczyzn. Diagnoza opiera się na badaniu mikroskopowym wydzieliny z dróg rodnych, moczowych lub osadu moczu. W przypadku uzyskania ujemnych wyników badania mikroskopowego można założyć hodowlę w warunkach beztlenowych z materiału pobranego w postaci odpowiedniego wymazu od chorego.

W terapii rzęsistkowicy stosuje się określone leki przeciwpierwotniakowe podawane drogą doustną (najczęściej metronidazol). Leki stosowane miejscowo (dopochwowe) nie są skuteczne w leczeniu rzęsistkowicy. Leczeniu powinni zostać poddani partnerzy seksualni zarażonych kobiet. Do czasu ukończenia leczenia i ustąpienia objawów zalecana jest abstynencja seksualna.

Rzęsistkowica jest zarażeniem przenoszonym głównie drogą płciową. Ryzyko zarażenia można zmniejszyć poprzez związki monogamiczne, unikanie przygodnych kontaktów seksualnych, stosowanie prezerwatyw, niewspółżycie seksualne z osobami chorymi na choroby przenoszone drogą płciową. Powinno się korzystać ze swoich przyborów toaletowych (mydła, gąbek) i ręczników, nie należy pożyczać bielizny osobistej i kostiumów kąpielowych, a w toaletach publicznych nie siadać na desce klozetowej.