Rozedma płuc

Rozedma płuc jest chorobą płuc, która powoduje duszności. U osób z rozedmą płuc dochodzi do uszkodzenia woreczków powietrznych w płucach (pęcherzyków płucnych). Z czasem wewnętrzne ściany woreczków powietrznych słabną i pękają, tworząc większe przestrzenie powietrzne zamiast wielu małych. Zmniejsza to powierzchnię płuc, a tym samym ilość tlenu docierającego do krwiobiegu. Podczas wydechu uszkodzone pęcherzyki płucne nie pracują prawidłowo i stare powietrze zostaje uwięzione, nie pozostawiając miejsca dla świeżego, bogatego w tlen powietrza. Większość osób cierpiących na rozedmę płuc ma również przewlekłe zapalenie oskrzeli.

Wzrost ciśnienia powietrza w oskrzelach, oskrzelikach i płucach oraz obniżenie sprężystości pęcherzyków płucnych prowadzi do rozedmy płuc — duże przestrzenie zajęte są powietrzem, które uszkadza całą strukturę płuc.

Czynniki, które wpływają na ryzyko rozedmy płuc:
– palenie papierosów (zarówno czynne jak i bierne),
– narażenie na drażniące czynniki obecne w powietrzu, np. dym tytoniowy, spaliny, zanieczyszczenia powietrza.

Rozedma płuc może być powikłaniem problemów związanych z infekcjami oddechowymi.
W niektórych przypadkach rozedma może być spowodowana dziedzicznym niedoborem białka, które chroni elastyczne struktury płuc.

Charakterystycznym objawem rozedmy płuc jest częsta i nawracająca zadyszka, duszność, pojawiająca się np. po wysiłku fizycznym. Po pewnym czasie kaszel pojawia się nawet bez powodu. Dodatkowo można zaobserwować spadek wagi i osłabienie mięśni.

Wraz z rozwojem choroby problemy z oddychaniem zaczynają się pojawiać nawet bez wykonywania czynności. Dusznościom towarzyszyć może kaszel z małą ilością wydzieliny. Pacjenci cierpiący na rozedmę płuc próbują pozbyć się nadmiaru powietrza z płuc, dlatego wydmuchują je przez usta, które ułożone są podobnie jak do gwizdania.

W diagnozowaniu rozedmy płuc wykonywane są:

– RTG klatki piersiowej — jeżeli pacjent ma rozedmę płuc na zdjęciu widać jaśniejsze elementy w polach płucnych, dziwne spłaszczenie przepony i czasem pęcherze rozedmowe. Czasem nawet sam pacjent zauważa nieprawidłowości, jego klatka piersiowa może przypominać beczkę;
– tomografię komputerową klatki piersiowej;
– gazometrię, która pozwala rozpoznać i kontrolować zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej;
– spirometrię, która mierzy objętość oraz pojemność płuc i przepływ powietrza.

Leczenie polega na likwidowaniu czynników wpływających na powstawanie choroby. Dostosować też trzeba zapotrzebowanie na tlen do stopnia możliwości zapewnienia go w wyniku wymiany gazowej w rozedmowych płucach.

Pacjenci z rozedmą płuc powinni co roku szczepić się przeciwko grypie, aby uniknąć powikłań w przypadku ewentualnej choroby. Należy niezwłocznie leczyć każdą infekcję dróg oddechowych. Niekiedy lekarze przepisują preparaty rozszerzające oskrzela oraz leki na bazie kortyzolu. W skrajnych przypadkach podaje się tlen.

Powikłania związane na przykład z zapaleniem płuc, leczone są przy pomocy antybiotyków, leków nasercowych oraz sulfonamidów.

Profilaktyka rozedmy płuc polega przede wszystkim na jak najszybszym pozbyciu się czynników wywołujących chorobę.