Przewlekła niewydolność żylna

Przewlekła niewydolność żylna jest stanem, który występuje, gdy ściana żylna lub zastawki w żyłach nóg nie działają skutecznie, utrudniając powrót krwi z nóg do serca.

Do przewlekłej niewydolności żylnej najczęściej dochodzi na skutek:
– cofania się krwi w żyłach głębokich (tzw. refluksu żylnego) po przebytej zakrzepicy żył głębokich w kończynach dolnych;
-niedrożności żył głębokich (również po zakrzepicy żył głębokich);
-żylaków kończyn dolnych (zaawansowanych i nieleczonych);
-innych rzadszych schorzeń, np. ucisku na żyły biodrowe (zespół Maya Thurnera) lub wrodzonego braku zastawek żylnych.

Przewlekła choroba żylna może dawać różne objawy, zależne od stopnia zaawansowania choroby. W początkowym etapie pojawia się dyskomfort i ciężkość nóg, a pod skórą widoczne są niebieskie poszerzone żyły. Do tego występują skurcze łydek. Wraz z rozwojem choroby pojawiać się mogą następujące objawy:
– obrzęki stóp i kostek;
– przebarwienia i wypryski;
– spadek elastyczności skóry;
– owrzodzenia;
– zmiany naczyniowe: pajączki, żyły siateczkowate i żylaki;
– ból nasilający się w ciągu dnia;
– ból wzdłuż przebiegu żyły;
– zespół niespokojnych nóg;
– świąd skóry;
– charakterystyczny wygląd nóg – wygląd odwróconej butelki.

Podstawową metodą rozpoznawania niewydolności żylnej jest obecnie ultrasonografia dopplerowska pozwalająca stwierdzić zakrzepicę oraz określić wydolność żył, czyli ustalić, czy i które zastawki żylne są uszkodzone.

Leczenie niewydolności żylnej jest kompleksowe i uzależnione od przyczyny. Obejmuje ono leczenie zachowawcze i inwazyjne (zabiegowe).

Postępowanie zachowawcze polega na:
– zmianie stylu życia chorego (redukcja nadwagi, uprawianie sportu, zmiana nawyków żywieniowych i unikanie zaparć)
– farmakoterapii- stosowane są głównie preparaty pochodzenia roślinnego: hesperydyna, pochodne rutyny, escyna, ale również preparaty syntetyczne.

Terapia uciskowa również jest stosowana. Polega na używaniu bandaży uciskowych i pończoch.

Leczenie inwazyjne (zabiegowe) stosowane jest wówczas, gdy metody zachowawcze są nieskuteczne lub ze wskazań kosmetycznych.

Profilaktyka przewlekłej niewydolności żylnej obejmuje:
– zmianę stylu życia;
– zwiększenie aktywności fizycznej;
– redukcję masy ciała;
– wprowadzenie zdrowej, zróżnicowanej i zbilansowanej diety;
– wprowadzenie diety bogatoresztkowej w przypadku osób z tendencją do zaparć;
– rzucenie palenia papierosów;
– unikanie długiego stania lub siedzenia;
– odpowiednie przystosowanie stanowiska pracy;
– unikanie nadmiernej ekspozycji na słońce;
– unikanie ciepłych kąpieli;
– masaż kończyn dolnych.