Przepuklina przeponowa

Przepuklina przeponowa to wrodzone lub nabyte osłabienie, lub otwór w przeponie, który umożliwia wysuwanie się zawartości jamy brzusznej do jamy klatki piersiowej. Wrodzone przepukliny przeponowe powstają, gdy przepona embrionalna nie zdąży się zrosnąć.

Najczęściej do przepukliny dochodzi do tego wskutek uderzenia, ale również silnego parcia, częstych wymiotów, długotrwałego kaszlu lub kichnięcia (to sytuacje, gdy na przeponę działa zwiększone ciśnienie jamy brzusznej). Do bezpośrednich przyczyn powstania przepukliny przepony należą osłabienie mięśnia lub podwyższone ciśnienie w jamie brzusznej. Ryzyko wystąpienia tego schorzenia jest większe u osób starszych, otyłych, a także dźwigających. Przepuklina przeponowa może też pojawić się na skutek przewlekłego kaszlu lub stresu.

Objawami przepukliny przeponowej mogą być:
– ból w klatce piersiowej lub nadbrzuszu;
– duszność, problemy z oddychaniem;
– zgaga, odbijanie się, uczucie cofania treści pokarmowej do przełyku, refluks żołądkowo-przełykowy;
– krwawe wymioty, niedokrwienie;
– chrypka, będąca skutkiem permanentnego podrażnienia krtani przez cofającą się kwaśną treść z żołądka.

W diagnostyce przepukliny przeponowej wykorzystuje się badania obrazowe, takie jak USG jamy brzusznej, RTG klatki piersiowej, jamy brzusznej, tomografię komputerową. W diagnostyce przepuklin wykorzystuje się również badania endoskopowe (gastroskopię). Diagnostykę przepuklin można wykonać już w okresie prenatalnym.

Metodą z wyboru w leczeniu przepuklin przeponowych jest operacja chirurgiczna, która polega na odprowadzeniu narządów jamy brzusznej z klatki piersiowej z następowym zamknięciem wrót przepukliny. Bardzo rzadko, gdy stan kliniczny na to pozwala i objawy nie są nasilone, można wdrożyć jedynie leczenie farmakologiczne, którego celem jest zmniejszenie objawów refluksu żołądkowo-przełykowego.

Profilaktyka obejmuje unikanie czynników ryzyka oraz szybkie rozpoznanie choroby i wdrożenie leczenia.