Parestezje

Parestezje to uczucie mrowienia, pieczenia, kłucia i drętwienia. Tymczasowa parestezja jest często spowodowana uciskiem na nerw lub krótkimi okresami słabego krążenia. Może się to zdarzyć, gdy pacjent zasypia na dłoni lub siedzi ze skrzyżowanymi nogami przez zbyt długi czas. Przewlekłe parestezje mogą być oznaką uszkodzenia nerwu.

Przyczyn parestezji jest wiele i ta różnorodność jest kłopotliwa dla postawienia prawidłowej diagnozy. Mogą być one spowodowane przez urazy nerwów.

Przyczyną nieprzyjemnych odczuć może być też ucisk nerwów kręgosłupa (choćby spowodowany przepukliną krążka międzykręgowego), ucisk nerwów obwodowych, będący wynikiem powiększenia naczyń krwionośnych, nowotworem lub infekcją.
Mrowienie i drętwienie może też wskazywać na miażdżycę, która ogranicza lub wręcz całkowicie odcina dopływ krwi do tętnic. Ale może być też wynikiem zwykłego niewielkiego odmrożenia.
Parestezje mogą być też sygnałem, że w naszym ustroju pojawiły się niedobory określonych substancji: pierwiastków (wapnia, potasu, magnezu i sodu) i witamin (choćby witaminy B12).
Te same objawy czucia opacznego mogą być skutkiem stosowania niektórych leków, a też zatrucia organizmu np. ołowiem, alkoholem, nikotyną.

Parestezje mogą być także spowodowane przez postępujące choroby, takie jak:
– cukrzyca;
– półpasiec;
– niedoczynność tarczycy;
– stwardnienie rozsiane;
– niedotlenienie mózgu;
– wylew;
– migrena;
– zespół cieśni nadgarstka.

Parestezje dają charakterystyczne objawy. Typowe symptomy to m.in.:
– zmieniona temperatura skóry w miejscu parestezji — wyraźne odczuwanie ciepła lub zimna,
– uczucie drętwienia i mrowienia.
Niekiedy parestezjom mogą towarzyszyć objawy dodatkowe, takie jak np. paraliż, osłabienie, problemy z mową lub wzrokiem, dłuższa utrata kontroli nad kończynami, oszołomienie. W przypadku wystąpienia wyżej wymienionych symptomów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Diagnoza parestezji opiera się na wywiadzie, który pozwoli określić, jakie bodźce wpływają bezpośrednio na wystąpienie objawów, a zatem, jaka choroba, uraz czy dolegliwość, pozornie z nimi niezwiązana, może być ich przyczyną. Lekarz może zlecić więc przeprowadzenie rezonansu magnetycznego, angiogramu, badania RTG i USG, elektromiografii, tomografii komputerowej głowy i kręgosłupa.

Leczenie parestezji przebiega dwutorowo:
-polega na wyeliminowaniu podstawowej przyczyny mrowienia i drętwienia — np. wyrównanie poziomu cukru we krwi, uzupełnienie niedoborów witaminy B12, przywrócenie prawidłowych funkcji tarczycy;
-polega na stosowaniu kremów znieczulających — jako forma leczenia objawowego.

Parestezjom można skutecznie zapobiegać lub ograniczyć prawdopodobieństwo ich występowania. Podstawą jest rozpoczęcie leczenia choroby, która jest przyczyną uporczywego mrowienia i drętwienia kończyn. Istotną rolę może odgrywać również dobrze skomponowana dieta – jadłospis, w którym nie będzie brakowało witamin i minerałów mogących powodować uciążliwe dolegliwości. Warto także do minimum ograniczyć przyjmowanie leków – im mniej obciążony organizm, tym mniejsze ryzyko powstawania parestezji.