Oparzenie termiczne I stopnia

Oparzenie termiczne to oparzenie skóry spowodowane przez jakiekolwiek zewnętrzne źródło ciepła. Może ono powstać w wyniku działania otwartego płomienia z otwartego kominka lub ogniska domowego, oparzenia parą, gorącą lub roztopioną cieczą, lub w wyniku bezpośredniego kontaktu z gorącym przedmiotem. Oparzenie termiczne I stopnia obejmuje tylko warstwę naskórka, a miejsce oparzenia może być bolesne, czerwone i ciepłe, przy dotknięciu staje się białe. W tym typie oparzenia termicznego nie pojawiają się pęcherze.

Oparzenia termiczne są jednymi z najczęściej występujących rodzajów oparzeń i spowodowane są kontaktem tkanek z wysoką temperaturą. Mogą je powodować różne źródła ciepła. Najczęściej do uszkodzenia skóry dochodzi przez: płomienie ognia, gorący metal lub inne przedmioty, gorącą wodę, olej lub inną ciecz, gorącą parę wodną. Najbardziej wrażliwe na oparzenia są twarz, dłonie, stopy i narządy płciowe.
Istnieje możliwość poparzenia dróg oddechowych z powodu wdychania gorącego dymu lub powietrza.

Oparzenia pierwszego stopnia są to inaczej oparzenia powierzchowne. Uszkodzeniu ulega tylko warstwa naskórka. Większość z nich jest niewielkich rozmiarów i można je sklasyfikować jako niewielkie oparzenia. Oparzenia pierwszego stopnia objawiają się przede wszystkim zaczerwienieniem, pieczeniem i obrzękiem (bez pęcherzy). Miejsce oparzenia jest bolesne, czerwone i ciepłe, a przy dotknięciu staje się białe.

Diagnoza polega na ocenie objawów oraz określeniu przyczyny oparzenia. Zwykle niewielkie oparzenie pierwszego stopnia można zdiagnozować samodzielnie w domu, jednak w przypadku rozległego uszkodzenia skóry konieczna jest wizyta u lekarza, który może zlecić dodatkowe badania. Należy zwrócić uwagę na możliwość urazu inhalacyjnego.

Należy jak najszybciej udzielić pierwszej pomocy, aby zmniejszyć ryzyko powikłań oraz przyspieszyć regenerację. W przypadku oparzeń pierwszego stopnia, które zajmują mniej niż 10% powierzchni skóry, można je leczyć samodzielnie w domu. Postępowanie polega na schładzaniu dotkniętego obszaru (przez około 15 min) oraz założeniu jałowego opatrunku. Na rany można też stosować plastry hydrożelowe lub hydrokoloidowe oraz preparaty łagodzący zawierające w swym składzie D-pantenol. Najczęściej te niewielkie oparzenia nie wymagają pomocy medycznej i goją się w ciągu kilku dni, nie pozostawiając po sobie blizn.

Większość oparzeń pierwszego stopnia zdarza się w domu. Aby zapobiegać uszkodzeniu skóry, należy uważać zwłaszcza podczas gotowania np. nie zostawiać kuchni bez nadzoru, używać rękawic kuchennych podczas wyjmowania gorących potraw z piekarnika. Ważne jest, aby chronić szczególnie dzieci przed łatwo dostępnymi źródłami ciepła w domu.