Oparzenie chemiczne II stopnia

Oparzenie chemiczne II stopnia to obrażenie skóry, oczu, jamy ustnej lub narządów wewnętrznych spowodowane kontaktem z substancją żrącą. Uszkodzenie skóry powodują najczęściej substancje chemiczne, takie jak silne kwasy lub zasady. Oparzenia chemiczne wymagają natychmiastowego leczenia oraz udzielenia pierwszej pomocy.

Do uszkodzenia skóry dochodzi przez bezpośredni kontakt z silnie drażniącymi substancjami chemicznymi. Najczęściej poważenia powodują takie substancje jak silne kwasy i zasady, kwas akumulatorowy, środki do usuwania farb, pestycydy, chemikalia do basenów. Często do wypadków dochodzi w przemyśle farmaceutycznym, tekstylnym oraz chemicznym, gdzie pracownicy mają kontakt z substancjami drażniącymi. Wiele produktów gospodarstwa domowego może także powodować oparzenia chemiczne np. wybielacz, środki do czyszczenia muszli klozetowych czy środki czyszczące do metalu.

Oparzenia chemiczne II stopnia sięgają do drugiej warstwy skóry zwanej skórą właściwą. Oprócz zaczerwienienia i obrzęku w miejscu oparzenia tworzą się pęcherze wypełnione żółtawym płynem surowiczym. Na skutek tego rodzaju oparzenia mogą pozostać blizny. Bardzo często do oparzeń chemicznych dochodzi w takich miejscach jak twarz, oczy, ręce i nogi.

Diagnoza polega na ocenie objawów (rozległości, lokalizacji) oraz określeniu przyczyny oparzenia. W przypadku oparzeń chemicznych ocena rany może być trudna, gdyż niektóre środki mogą powodować głębokie uszkodzenia tkanek, które nie są widoczne przy pierwszym spojrzeniu, a proces uszkodzenie skóry może się pogłębiać z czasem. Oparzenia chemiczne II stopnia wymagają konsultacji z lekarzem, który może zlecić dodatkowe badania lekarskie, np. badania krwi i inne badania w celu ustalenia potrzeby hospitalizacji.

Oparzenia chemiczne wymagają natychmiastowego leczenia oraz udzielenia pierwszej pomocy. Przede wszystkim ważne jest zadbanie o bezpieczeństwo wszystkich w pobliżu miejsca zdarzenia. Pierwszym krokiem jest usunięcie substancji drażniącej za pomocą letniej wody (wyjątkiem jest oparzenie tlenkiem wapnia) oraz ustalenie co było źródłem oparzenia. Należy założyć jałowy opatrunek i wezwać pomoc medyczną. W zależności od lokalizacji i stopnia uszkodzenia skóry leczenie II stopnia oparzeń chemicznych może obejmować także leczenie przeciwbólowe, antybiotykoterapię, oczyszczanie i płukanie rany odpowiednimi środkami zobojętniającymi, założenie jałowych opatrunków, przeszczep skóry.

Aby zminimalizować ryzyko oparzeń chemicznych, należy dbać o przestrzeganie zasad BHP w miejscu pracy (stosować specjalne rękawice, maski oraz odzież ochronną). Ważne jest także, aby chronić i edukować dzieci przed niebezpiecznymi środkami chemicznymi dostępnymi w domu. Zatem najlepszym sposobem na zapobieganie oparzeniom chemicznym jest wykazywanie się czujnością i zdrowym rozsądkiem.