Nużeniec

1. Co to jest nużeniec?
Nużeniec jest pasożytem skórnym, który wywołuje chorobę zwaną nużycą. Pasożyt ten przenika do warstwy rogowej skóry, gdzie rozwija się i składa jaja. Nużeniec pożywia się głównie lipidami, dlatego bytuje w miejscach na skórze bogatych w gruczoły łojowe.

2. Czy nużeniec jest groźny? Skutki i powikłania nużycy.
Chociaż nużyca sama w sobie nie jest chorobą śmiertelną, jej skutki można odczuwać przez wiele lat. Objawia się to przede wszystkim świądem i zapaleniem skóry. Nieleczona nużyca może prowadzić do poważniejszych powikłań, jak zarażenia wtórne bakteriami, a nawet do powstania trwałych blizn i przebarwień na skórze.

3. Jak rozpoznać nużycę? Objawy i metody diagnozowania.
Pierwszym i podstawowym objawem nużycy jest silny świąd, który z czasem się nasila. Widoczne są również drobne grudki, pęcherzyki, które mogą przenosić się inne części ciała. Diagnoza nużycy polega przede wszystkim na badaniu skóry i obserwacji jej zmian. Czasem konieczne jest pobranie próbki skóry do badania.

4. Leczenie nużycy — zasady i możliwości.
Leczenie nużycy polega przede wszystkim na zastosowaniu leków przeciwpasożytniczych, które niszczą nużeńca. Mogą być one podawane doustnie lub stosowane miejscowo na skórę. Ważną rolę odgrywa również leczenie objawowe w postaci kremów łagodzących świąd i prowadzenie higieny osobistej w celu zapobiegania rozprzestrzeniania się pasożyta.

5. Proste sposoby na zapobieganie nużycy.
Pierwszym krokiem w zapobieganiu nużycy jest ścisłe przestrzeganie zasad higieny. Ważne jest stosowanie repelentów, noszenie odpowiednich ubrań i unikanie bliskiego kontaktu z osobami zarażonymi nużycą. Regularne kontrolowanie swojej skóry również może pomóc we wczesnym wykryciu nużycy.

Zachorowanie na nużeniec jest najczęściej spowodowane nieprzestrzeganiem zasad podstaw higieny. Pasożyt może się przenosić na przedmiotach lub można się nim zarazić bezpośrednio od osoby chorej. Zwiększone ryzyko zachorowania występuje u fryzjera, u kosmetyczki, w przypadku osób starszych, osób z zaburzeniami gospodarki hormonalnej lub lipidowej, a także przebywających w przewlekłym stresie.

Symptomy choroby pojawiają się na skutek blokowania przez pasożyta ujść gruczołów łojowych. Wśród typowych objawów nużycy są: wypryski, świąd, zaczerwienienie, stan zapalny gruczołów w brzegach powiek, zapalenie mieszków włosowych i przesuszenie. Oznaki nużeńca mogą myć mylone z innymi schorzeniami np. z alergią.

Rozpoznanie nużeńca polega na mikroskopowej ocenie materiału pobranego od pacjenta, który zostaje pobrany z miejsc, w których prawdopodobnie bytuje pasożyt. Najczęściej materiałem są: łój, zeskrobiny naskórka lub rzęsy z górnej i dolnej powieki. Poszukuje się w nim larw nużeńca, postaci dorosłych oraz jaj.

Leczenie nużeńca polega głównie na stosowaniu preparatów do użytku zewnętrznego bezpośrednio w miejsce, gdzie pojawił się problem. Czasami zaleca się używania mydła siarkowego do mycia. W przypadku, gdy pasożyt zaatakował okolice oczu, niezbędne jest też stosowanie kropli do oczu. W leczeniu nużeńca pomocne mogą się okazać wizyty w saunie.

W celu zapobiegania zachorowanie na nużeńca istotne jest wzmacnianie odporności oraz przestrzeganie podstaw higieny osobistej. Nie zaleca się korzystanie z cudzych kosmetyków do makijażu oraz innych przedmiotów osobistego użytku. Należy pamiętać, że w miejscach ogólnodostępnych np. u kosmetyczki istnieje ryzyko zachorowania na nużeńca.