Niedobór jodu

Niedobór jodu to jeden z czynników mających wpływ na stan zdrowia pacjenta. Głównym objawem niedoboru jodu jest powiększenie tarczycy, tzw. wole endemiczne. Zaburzone są procesy wytwarzania hormonów tarczycy, tj. tyroksyna i trijodotyronina.

Niedobór jodu dotyka często ludzi mieszkających na południu Polski, z dala od morza. Jego stężenie może być niskie również u osób stosujących dietę bezsolną oraz unikających spożywania produktów bogatych w ten pierwiastek (ryby oraz owoce morza).

Głównym objawem niedoboru tego pierwiastka jest powiększenie tarczycy, tzw. wole endemiczne, które wynika z zaburzenia procesów wytwarzania hormonów tarczycy. Często u osób z niedoborem jodu można zaobserwować przyrost masy ciała, zmęczenie, wypadanie włosów, zaczerwienioną i suchą skórą, problemy z zapamiętywaniem. U kobiet w ciąży niedobór jodu może prowadzić do poronień i przedwczesnych porodów.

Podstawową metodą diagnostyki niedoboru jodu jest oznaczanie tego pierwiastka w próbce moczu. Prawidłowy poziom tego pierwiastka w moczu powinien wynosić co najmniej 100 µg/l i nie przekraczać 250 µg/l. W przypadku występowania niedoboru można wykonać badanie obrazowe tarczycy (USG) w celu określenia jej stanu.

Leczenie niedoboru jodu polega na uzupełnieniu tego pierwiastka. Można stosować suplementację oraz leki. Produkty lecznicze z jodem powinny być stosowane pod kontrolą lekarza, aby zapiec przedawkowaniu.

Profilaktyka wystąpienia niedoboru jodu polega na stosowaniu diety zawierającej produkty bogate w ten pierwiastek (ryby, owoce morza, kefiry). Nad Morzem Bałtyckim zawartość tego pierwiastka jest największa. Zalecane są spacery na plaży oraz kąpiele morskie.