Mononeuropatia cukrzycowa

Mononeuropatia cukrzycowa to uszkodzenie pojedynczego nerwu spowodowane przez cukrzycę.
Może objawiać się mrowieniem, drętwieniem, bólem lub osłabieniem w określonym obszarze.

Wśród przyczyn neuropatii cukrzycowej wymienia się wysoki poziom glukozy we krwi, która powoduje zmiany chemiczne w nerwach i upośledza zdolność nerwów do przekazywania sygnałów, czynniki metaboliczne (wysoki poziom trójglicerydów i cholesterolu) oraz czynniki dziedziczne.

Objawy mononeuropatii cukrzycowej zależą od tego, który nerw został dotknięty. Na przykład, może ona wpływać na nerwy w klatce piersiowej (nerwy piersiowe) i powodować drętwienie i ból w ścianie klatki piersiowej, które naśladują dławicę piersiową czy zawał serca. Inne rodzaje neuropatii ogniskowej mogą powodować ból w udach, silny ból w dolnej części pleców lub miednicy, ból za oczami, niemożność skupienia wzroku, podwójne widzenie czy paraliż po jednej stronie twarzy.

Diagnostyka neuropatii cukrzycowej jest wielokierunkowa. Polega ona na podstawowej kontroli cukrzycy i oceny jej leczenia (kontrola prowadzonych przez pacjenta pomiarów stężeń glukozy we krwi i poziom HbA1c) oraz wykonaniu szeregu innych badań mających na celu potwierdzenie czy też wykluczenie zmian w układzie nerwowym.

Ważnym badaniem jest badanie neurologiczne (badanie czucia dotyku, wibracji i bólu), oglądanie skóry i stóp, ale także pomiar ciśnienia tętniczego, EKG i ocena zaburzeń rytmu serca. Prowadzenie pacjenta z cukrzycą wymaga współpracy interdyscyplinarnego zespołu lekarskiego, który na bieżącą będzie oceniał postęp choroby i wynikające z niej powikłania.

Wyróżnia się leczenie przyczynowe ukierunkowane na usunięcie przyczyny oraz objawowe zwalczające lub zmniejszające występujące objawy. Leczenie przyczynowe mononeuropatii cukrzycowej, tak jak każdego przewlekłego powikłania cukrzycy, polega na optymalnym dobraniu terapii w celu utrzymania zalecanej glikemii. W leczeniu neuropatii stosuje się dwa preparaty: kwas α-liponowy i benfotiaminę. W przypadku zaawansowanej neuropatii można początkowo zastosować kwas α-liponowy we wlewie dożylnym, a następnie kontynuować leczenie doustne w postaci tabletek bądź w przypadku mniej nasilonych dolegliwości od razu rozpocząć leczenie doustne przez 3 miesiące. Benfotiaminę również stosuje się doustnie przez 3 miesiące. Leczenie objawowe polega na łagodzeniu odczuwanych przez pacjenta dolegliwości za pomocą leków przeciwbólowych, przeciwdepresyjnych i przeciwdrgawkowych. Można też stosować fizykoterapię i akupunkturę.

Aby zapobiec wystąpieniu neuropatii cukrzycowej, należy właściwie leczyć stany przedcukrzycowe i utrzymywać właściwy poziom glikemii. Ważnym elementem profilaktyki jest stosowanie odpowiedniej diety, zakaz palenia papierosów i picia alkoholu, niestosowanie leków niekorzystnie wpływających na układ nerwowy, unikanie stresu.