Grzybica ciała

Grzybica ciała jest powierzchownym zakażeniem grzybiczym skóry, które może dotyczyć każdej części ciała. Wywoływana jest głównie przez grzyby dermatofitowe z rodzaju Trichophyton i Microsporum.

Do zakażenia może dojść podczas:
– noszenia pożyczonego obuwia, np. do uprawiania sportów (łyżwy, buty narciarskie, tenisówki na kręgielni),
– przymierzania obuwia w sklepie,
– korzystania ze wspólnych urządzeń sanitarnych (pryszniców, umywalek, ubikacji),
– noszenia niewygodnego obuwia (ucisk, zgniatanie powoduje deformację płytek paznokciowych),
– zamieszkiwania dużych skupisk ludzi (hoteli, sanatoriów, internatów),
– korzystania z usług kosmetyczki w ośrodkach odnowy biologicznej (źle zdezynfekowane narzędzia do pedikiuru i manikiuru),
– noszenia nieprzewiewnego, gumowego obuwia, a także bielizny i skarpet wykonanych z tworzyw sztucznych,
– korzystania ze wspólnych ręczników, grzebieni,
– dotykania bezdomnych, chorych zwierząt (psów, kotów).

Objawy grzybicy skóry to okrągłe, rumieniowe zmiany, które: są wyraźnie odgraniczone od otoczenia. Obrzeże zmiany jest silnie czerwone, ze złuszczaniem, grudkami i krostami. Z kolei środkowa część zmiany sprawia wrażenie zdrowiejącej skóry. Pojawiające się zmiany szerzą się obwodowo i często powodują uczucie silnego swędzenia. Mogą być pojedyncze (najczęściej) lub mnogie. Im dłużej trwa zakażenie, tym ogniska pojawiają się w coraz to nowych miejscach lub zlewają się ze sobą. W tym ostatnim przypadku tworzą wielokoliste, policykliczne wzory. Zmiany grzybicze zlokalizowane są zazwyczaj w okolicach odsłoniętych (twarz, szyja, kark, przedramiona, ręce).

Postawienie diagnozy może ułatwić oglądanie zmian chorobowych w ciemnym pomieszczeniu w świetle lamp Wooda. W niektórych postaciach grzybicy w świetle tej lampy obserwuje się charakterystyczne świecenie zmian odpowiednie dla danego gatunku grzyba: łupież pstry – barwa żółtobiała, grzybica woszczynowa – matowo-zielona, grzybica drobnozarodnikowa – jasnozielona. Podstawą rozpoznania jest jednak dodatni wynik badania mykologicznego, wykonywanego w specjalistycznych laboratoriach. Z chorobowo zmienionych miejsc na skórze pobiera się zeskrobiny lub wymazy, które ogląda się pod mikroskopem oraz hoduje na specjalnych podłożach mikrobiologicznych. W razie zakażenia wzrost chorobotwórczego grzyba obserwuje się po około 2-3 tygodniach, jest to więc badanie długotrwałe.

Leczenie zakażeń grzybiczych obejmuje stosowanie preparatów zewnętrznych, leków doustnych, dezynfekcję obuwia i bielizny oraz przestrzeganie zasad profilaktyki. Najlepszym sposobem eliminacji zarodników grzybów z otoczenia jest jednak wymiana obuwia, bielizny, skarpet na nowe. W ostatnich latach wachlarz preparatów przeciwgrzybiczych znacznie się poszerzył. Są one na ogół skuteczne, bezpieczne i dobrze tolerowane. Są to.: terbinafina, itrakonazol, flukonazol, mikonazol. Leki te są dostępne w postaci szamponów, kremów, maści, pudrów, lakierów do paznokci i aerozoli.

Aby ustrzec się przed zakażeniami grzybiczymi, na które stale jesteśmy narażeni, należy przestrzegać podstawowych zasad profilaktyki. Odnoszą się one zarówno do niedopuszczenia do pierwszego zakażenia, jak i do ochrony przed ponownym zakażeniem po wyleczeniu. Grzyby dobrze się rozwijają w środowisku ciepłym i wilgotnym. Należy więc unikać takich miejsc oraz nie stwarzać zarodnikom grzybów korzystnych warunków na swojej skórze.