Gorączka

Gorączka to podwyższenie temperatury ciała powyżej górnej granicy normy, zwykle przyjmowanej jako 37,7 stopni Celsjusza. Jest ona obronną odpowiedzią organizmu na atak bakterii, wirusów lub grzybów, a także na obecność alergenów, ciał obcych oraz chemicznych pirogenów. Przy podwyższonej temperaturze mechanizmy obronne organizmu stają się bardziej efektywne, ponieważ dochodzi do wzmożonej produkcji przeciwciał i limfocytów.

Gorączka występuje najczęściej z powodu infekcji wirusowych. Najgroźniejsza jest grypa. Drugim powodem przyczyniającym się do powstawania gorączki są infekcje bakteryjne, które atakują drogi oddechowe. Często jest to gardło, krtań, nos czy zatoki, chorzy pacjenci mają dodatkowo kaszel, katar i ból głowy. Kolejnym powodem gorączki bywają choroby autoimmunologiczne, w trakcie których organizm walczy z własnymi tkankami przy pomocy układu odpornościowego. Mogą wystąpić miejscowe stany zapalne, którym towarzyszy wysoka gorączka. Gorączka często stanowi pierwszy objaw nowotworu. Niektóre nowotwory produkują pirogeny podnoszące nastawioną temperaturę w podwzgórzu. Powody mogą być też alergiczne, innymi słowy układ odpornościowy błędnie rozpoznaje obce, ale zupełnie niegroźne czynniki, czyli antygeny, jako niebezpieczne i podejmuje niepotrzebną walkę.

Objawami gorączki są: podwyższona temperatura ciała, dreszcze i ogólne osłabienie organizmu.

Gorączkę stwierdza się na podstawie pomiaru temperatury ciała. Na rynku dostępne są urządzenia do mierzenia temperatury ciała — elektryczne termometry, które w szybki i łatwy sposób określają, czy mamy do czynienia z gorączką. Mierzymy ją zwykle pod pachą, w odbytnicy, jamie ustnej. Należy mieć na uwadze, że wynik mierzenia ciepłoty ciała pod pachą jest o 0,3–0,6° (tj. o 3–6 kresek) niższy niż w pozostałych miejscach ciała.

Leczenie gorączki powinno się opierać na prostym założeniu, dotyczącym zarówno postępowania pacjenta w domu, jak i lekarza w przychodni lub szpitalu: gorączka jest mechanizmem obronnym, więc celem leczenia jest jej ograniczenie, a nie ograniczenie do wartości prawidłowych. Zbyt wysoka gorączka jest ciężkim, trudnym do zniesienia objawem. Jeśli trwa długo, prowadzi do wyniszczenia chorego. Trzeba więc podawać leki przeciwgorączkowe, lecz cały czas obserwować chorego, aby upewnić się co do wystąpienia pospolitego zakażenia czy też, by podjąć bardziej intensywną i bardziej szczegółowo ukierunkowaną diagnostykę. Podczas gorączki należy pamiętać, aby odpoczywać i pić dużo płynów.

Aby zapobiegać gorączce, warto dbać o higienę, regularnie myć ręce, unikać kontaktu z osobami chorymi i utrzymywać zdrowy styl życia.