Drobnokomórkowy rak płuc

Drobnokomórkowy rak płuc stanowi około 15% obserwowanych nowotworów płuc. Charakteryzuje się bardzo agresywnym wzrostem oraz wczesnym rozsiewem w węzłach chłonnych. Jest silnie związany z paleniem tytoniu. Podstawową metodą terapii tego typu nowotworu jest chemioterapia. Najczęściej w chwili rozpoznania widoczne są objawy kliniczne (kaszel i duszność).

Główną przyczyną powstawania drobnokomórkowego raka płuc jest palenie tytoniu. Wśród grupy ryzyka występują również: oddychanie zanieczyszczonym powietrzem (związki azbestu, berylu), palenie papierosów, bierne palenie (przebywanie w pomieszczeniu z osobą, która pali papierosy), ekspozycja na promieniowanie jonizujące.

W chwili rozpoznania widoczne są najczęściej objawy takie jak: kaszel, duszność i powiększenie węzłów chłonnych. Dodatkowo u pacjentów obserwuje się często: zmniejszenie masy ciała, osłabienie i brak apetytu. Dodatkowo w przebiegu choroby mogą występować zespoły paranowotworowe, które mają związek z uwalnianiem przez komórki nowotworu cząsteczek o działaniu hormonalnym.

Pierwszym badaniem w diagnostyce drobnokomórkowego raka płuc jest RTG klatki piersiowej oraz tomografia klatki piersiowej. W przypadku wykrycia zmian w badaniach obrazowych dalsza diagnostyka polega na badaniu histopatologicznym oraz określeniu markerów nowotworowych w krwi.

Rodzaj wybranej terapii zależy od zaawansowania nowotworu. Podstawową metodą terapii drobnokomórkowego raka płuc jest chemioterapia. Najczęściej stosuje się połączenie cisplatyny i etopozydu. W celu wydłużenia życia i zwiększenia szansy wyleczenia stosuje się również leczenie skojarzone chemioterapii i radioterapii. Leczenie chirurgiczne jest ograniczone w drobnokomórkowym raku płuc.

Profilaktyka zachorowania na drobnokomórkowy rak płuc polega głównie na unikaniu czynników narażenia. Podstawowym czynnikiem do uniknięcia jest palenie tytoniu, które najbardziej naraża na wystąpienie tej choroby. Zaleca się również unikanie przebywania w pomieszczeniu z osobą palącą, wdychania zanieczyszczonego powietrza (np. azbestem) oraz unikaniu ekspozycji na promieniowanie jonizujące.