Choroba legionistów

Choroba legionistów (legioneloza) to ostra, czasami śmiertelna, przypominająca zapalenie płuc infekcja bakteryjna charakteryzująca się wysoką gorączką, złym samopoczuciem, bólami mięśni, zaburzeniami oddychania i bólem głowy. Jej nazwa pochodzi od wybuchu epidemii podczas zjazdu organizacji kombatanckiej legionistów amerykańskich w 1976 r. w Filadelfii.

Choroba legionistów jest rodzajem zapalenia płuc wywoływanym przez bakterie Legionella pneumophila. Zazwyczaj można się nią zarazić, wdychając wodny aerozol, który zawiera bakterie. Mgła ta może pochodzić z gorących kąpieli, pryszniców lub klimatyzatorów. Do zakażenia może też dojść poprzez zachłyśnięcie skażoną wodą. Bakterie nie przenoszą się z osoby na osobę. Większym ryzykiem, obarczone są osoby powyżej 65 lat, z niedoborem odporności, z chorobą płuc, palące papierosy.

Okres inkubacji wynosi od 2 do 10 dni. Objawy choroby legionistów obejmują gorączkę, dreszcze, kaszel, a czasami bóle mięśni i głowy. Dodatkowo mogą wystąpić dolegliwości ze strony układu pokarmowego lub objawy neurologiczne. Inne rodzaje zapalenia płuc mają podobne objawy.
Wyróżnia się także postać pozapłucną o łagodnym przebiegu — gorączka Pontiac, w której występują objawy grypopodobne o ciężkim przebiegu.

W celu zdiagnozowania choroby legionistów prawdopodobnie konieczne będzie wykonanie RTG klatki piersiowej oraz badań laboratoryjnych, oraz mikrobiologicznej analizy w celu zidentyfikowania bakterii, która wywołała zakażenie.

Choroba legionistów jest chorobą wyleczalną. W leczeniu stosuje się przede wszystkim odpowiednią antybiotykoterapię.

Zapobieganie zakażeniu bakterią Legionella pneumophila polega przede wszystkim na odpowiedniej izolacji i utrzymaniu higieny instalacji wodociągowych. Są to działania podejmowane odgórnie, w celu ochrony społeczeństwa przed zakażeniem. Dodatkowo stosuje się metody takie jak filtracja, czy chlorowanie wody.