Angiopatia obwodowa

Angiopatia obwodowa jest zaburzeniem krążenia krwi, które powoduje, że naczynia krwionośne poza sercem i mózgiem zwężają się, blokują lub kurczą. Może to wystąpić w tętnicach lub żyłach.

Angiopatia, czyli nieprawidłowości w naczyniach krwionośnych, rozwijają się wskutek toczących się w organizmie chorób. Najczęściej zmiany w obrębie naczyń są konsekwencją nadciśnienia tętniczego (angiopatia nadciśnieniowa), mogą być także skutkiem choroby metabolicznej – cukrzycy (angiopatia cukrzycowa) lub towarzyszyć chorobie degeneracyjnej ośrodkowego układu nerwowego (angiopatia amyloidowa).

Angiopatia obwodowa zwykle powoduje ból i zmęczenie, często w nogach, zwłaszcza podczas wysiłku fizycznego. Ból zwykle ustępuje po odpoczynku.

Rozpoznanie angiopatii kończyn odbywa się na różne sposoby. Najpierw ocenia się ogólny stan pacjenta, następnie przeprowadza się badania, które w przyszłości pozwolą określić stopień uszkodzenia układu naczyniowego kończyn i zarysować główne metody leczenia.

Na pierwszym etapie przeprowadzane są następujące badania:
– biochemia krwi (cukier we krwi, ilość mocznika i kreatyniny, wskaźnik protrombiny, fibrynogen, płytki krwi);
– elektrokardiogram (w spoczynku i pod obciążeniem);
– RTG chorej kończyny w co najmniej dwóch występach;
jeśli występują ropne wydzieliny, są one wysyłane do bakteriozy (określają przynależność i czułość mikroflory);
– określenie ciśnienia w tętnicach obwodowych.

Do określenia stopnia uszkodzenia naczyń stosuje się następujące metody:
– pomiar ciśnienia tętniczego na kostce (do badania hemodynamiki);
– analizę spektralną sygnałów przepływu krwi dopplerowskiej wzdłuż kończyny;
– angiografię z wprowadzeniem środka kontrastowego w dystalnej części kończyn.

Leczenie angiopatii jest ściśle uzależnione od przyczyny jej powstawania. Jeżeli angiopatia jest skutkiem cukrzycy, dąży się do wyrównania choroby tak, aby nie była przyczyną powstawania powikłań w obrębie naczyń krwionośnych. W przypadku choroby nadciśnieniowej leczenie polega na farmakoterapii obniżającej ciśnienie krwi. W przebiegu angiopatii amyloidowej leczenie wiąże się z leczeniem choroby podstawowej, której towarzyszy angiopatia, dodatkowo pacjentowi ordynowane są leki zmniejszające syntezę i odkładanie amyloidu w naczyniach. W każdym z wymienionych przypadków kluczową rolę odgrywa prawidłowa gospodarka lipidowa, która zmniejsza ryzyko wystąpienia miażdżycy i groźnych w konsekwencjach powikłań naczyniowych.

Zapobieganie występowaniu choroby ściśle łączy się z szybkim podjęciem leczenia choroby, która odpowiada za powstawanie angiopatii.