Neoparin

Neoparin jest lekiem dostępnym w postaci roztworu do wstrzykiwań, którego substancją czynną jest enoksaparyna sodowa. Jest to lek wykazujący działanie przeciwzakrzepowe. Neoparin jest wskazany do stosowania w zapobieganiu tworzenia się zakrzepów po zabiegach chirurgicznych, w przebiegu chorób uniemożliwiających poruszanie się, a także w niestabilnej dławicy piersiowej oraz po zawale mięśnia sercowego.

Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u pacjentów chirurgicznych z grup umiarkowanego i dużego ryzyka, szczególnie u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym ortopedycznym, zabiegom w chirurgii ogólnej i onkologicznej:

• Umiarkowane ryzyko ŻChZZ: 20 mg 1 ×/d; pierwsze wstrzyknięcie można wykonać 2 h przed zabiegiem chirurgicznym, leczenie powinno trwać min. 7–10 dni, należy je kontynuować dopóki sprawność ruchowa pacjenta pozostaje istotnie ograniczona.
• Duże ryzyko ŻChZZ: 40 mg 1 ×/d; zaleca się pierwsze wstrzyknięcie wykonać 12 h przed zabiegiem. Jeśli konieczne jest prowadzenie profilaktyki przeciwzakrzepowej wcześniej, podawanie leku powinno zakończyć się min. 12 h przed zabiegiem i być wznowione 12 h po zabiegu. Zaleca się zastosowanie przedłużonej profilaktyki ŻChZZ: do 5 tyg.w przypadku chorych po dużym zabiegu chirurgii ortopedycznej; przez 4 tyg. w przypadku chorych z grupy dużego ryzyka ŻChZZ, u których wykonano zabieg chirurgiczny w obrębie jamy brzusznej lub miednicy z powodu choroby nowotworowej.
• U osób z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 15–30 ml/min) bez wskazań do hemodializy: 20 mg 1 ×/d.

Zapobieganie ŻChZZ u pacjentów internistycznych z ostrymi chorobami i ograniczoną mobilnością:

• Głęboko s.c. 40 mg 1 ×/d. Leczenie trwa min. 6–14 dni. Nie określono korzyści z podawania leku >14 dni.
• U osób z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 15–30 ml/min) bez wskazań do hemodializy: 20 mg 1 ×/d.

Leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej:

• Głęboko s.c. 1,5 mg/kg mc. 1 ×/d lub 1 mg/kg mc. 2 ×/d; lek podawany jest zwykle 10 dni, następnie można rozpocząć leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi według ustalonych dla takiej zmiany leczenia wytycznych. Schemat dawkowania 1,5 mg/kg mc. 1 ×/d należy stosować u chorych bez powikłań, z małym ryzykiem nawrotu ŻChZZ; schemat dawkowania 1 mg/kg mc. 2 ×/d należy stosować u wszystkich innych chorych, np. u osób z otyłością, z objawową zatorowością płucną, chorobą nowotworową, z nawrotową ŻChZZ lub z zakrzepicą proksymalną (żyły biodrowej).
• U osób z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 15–30 ml/min) bez wskazań do hemodializy: 1 mg/kg mc. 1 ×/d.

Przedłużone leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej oraz zapobieganie ich nawrotom u pacjentów z aktywną chorobą nowotworową:

• Głęboko s.c. 1 mg/kg mc. 2 ×/d przez 5–10 dni, a następnie 1,5 mg/kg mc. 1 ×/d do 6 mies., po których należy ocenić korzyści z przedłużenia leczenia.
• U osób z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 15–30 ml/min) bez wskazań do hemodializy: 1 mg/kg mc. 1 ×/d.

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy:

• 1 mg/kg mc. na początku hemodializy do linii tętniczej. Dawka ta zwykle wystarcza na 4-godzinną hemodializę; jeśli zostaną znalezione pierścienie fibrynowe np. w przypadku trwającej dłużej niż zwykle dializy, można podać dodatkową dawkę 0,5–1 mg/kg mc.
• W przypadku dużego ryzyka krwawienia stosować dawkę 0,5 mg/kg mc. (przy podwójnym dostępie naczyniowym) lub 0,75 mg/kg mc. (przy pojedynczym dostępie naczyniowym).

Dawkowanie leku w przypadku leczenia niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI) w skojarzeniu z podawanym doustnie kwasem acetylosalicylowym jest następujące:

• Głęboko podskórnie: 1 mg/kg masy ciała co 12 godzin przez co najmniej 2 dni, zwykle przez 2-8 dni, w skojarzeniu z leczeniem przeciwpłytkowym.

Zaleca się również podawanie kwasu acetylosalicylowego doustnie u wszystkich pacjentów bez przeciwwskazań w początkowej dawce nasycającej wynoszącej 150-300 mg (u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej kwasu acetylosalicylowego), a następnie w dawce podtrzymującej 75-325 mg/d przez długi czas, niezależnie od strategii leczenia.

W przypadku osób z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 15-30 ml/min) bez wskazań do hemodializy, zalecana dawka to 1 mg/kg masy ciała raz dziennie.

Natomiast w przypadku leczenia świeżego zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI), w tym zarówno u pacjentów leczonych zachowawczo, jak i poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI), zalecone dawkowanie obejmuje:

• Chorzy poniżej 75. roku życia: 30 mg w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) w połączeniu z dawką podskórnie 1 mg/kg masy ciała; następnie podawać podskórnie 1 mg/kg masy ciała co 12 godzin (maks. 100 mg w przypadku każdej z pierwszych dwóch dawek podskórnych). Jednocześnie należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwpłytkowe, takie jak kwas acetylosalicylowy doustnie (75-325 mg raz dziennie), o ile nie występują przeciwwskazania do takiego leczenia. Zalecany czas trwania leczenia wynosi 8 dni lub do czasu wypisu ze szpitala, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Podczas jednoczesnego stosowania z leczeniem trombolitycznym, enoksaparynę należy podać od 15 minut przed rozpoczęciem leczenia fibrynolitycznego do 30 minut po jego rozpoczęciu.

W przypadku osób poddawanych PCI, jeśli ostatnią dawkę enoksaparyny podano podskórnie mniej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu, nie jest konieczne podawanie dodatkowych dawek. Jeśli ostatnią dawkę podskórną podano więcej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu, należy podać enoksaparynę w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) w dawce 0,3 mg/kg masy ciała.

Dla chorych powyżej 75. roku życia, nie należy podawać enoksaparyny w początkowym bolusie dożylnym. Początkowo podawana jest podskórnie dawka 0,75 mg/kg masy ciała co 12 godzin (maks. 75 mg, nie dotyczy kolejnych dawek).

W przypadku osób z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 15-30 ml/min) bez wskazań do hemodializy:

• W przypadku chorych poniżej 75. roku życia: 30 mg dożylnie (bolus) i 1 mg/kg masy ciała podskórnie, następnie 1 mg/kg masy ciała raz dziennie podskórnie.
• W przypadku chorych powyżej 75. roku życia: 1 mg/kg masy ciała podskórnie (bez dawki dożylnego bolusa), następnie 1 mg/kg masy ciała raz dziennie podskórnie.

Lek Neoparin powinien być przechowywany w oryginalnym opakowaniu, w temperaturze poniżej 25 stopni Celsjusza. Po otwarciu ampułki, należy ją zużyć natychmiast.

Lek Neoparin to roztwór, który podaje się wstrzykując go do organizmu. Jest on dostępny w ampułko-strzykawce i zawiera 20 mg/0,2 ml substancji czynnej.