Przeciwwskazania
Nie powinieneś stosować leków z lisdeksamfetaminą, jeśli jesteś uczulony na ten składnik. Zaleca się również unikanie tych leków, jeśli masz problemy z sercem, nadciśnienie, choroby naczyń krwionośnych, nadczynność tarczycy, glaukom, zaburzenia psychiczne (np. manię, schizofrenię) czy nadwrażliwość czy nerwowość. Nie powinni jej stosować też ludzie, którzy są uzależnieni od narkotyków.
Działania niepożądane
Lisdeksamfetamina może powodować różne skutki uboczne. Niektóre z nich to: rozdrażnienie, nerwowość, bezsenność, suchość w ustach, ból brzucha, nudności, utrata apetytu, spadek masy ciała, ból głowy. Może też spowodować wzrost ciśnienia krwi i przyspieszyć tętno. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić poważne skutki, takie jak: problemy psychiczne, niepokój, agresję, omamy.
Skład chemiczny
Lisdeksamfetamina jest prolekiem, co oznacza, że sama w sobie nie jest aktywna. Po podaniu doustnym lisdeksamfetamina jest przekształcana w organizmie w d- amfetaminę, która jest czynnym związkiem chemicznym. D-amfetamina jest silnym stymulantem układu nerwowego, który zwiększa poziom dopaminy i noradrenaliny w mózgu, co prowadzi do zwiększenia koncentracji i czujności.
Działanie
Lisdeksamfetamina jest lekiem, który działa na mózg poprzez zwiększanie ilości pewnych naturalnych substancji, które pomagają w kontrolowaniu zachowania i uwagi. W rzeczywistości jest to prolek. W przypadku lisdeksamfetaminy nasz organizm zamienia ją na amfetaminę.
Zastosowanie
Leki zawierające lisdeksamfetaminę stosuje się przede wszystkim w leczeniu ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej. W skrócie oznacza to, że pomagają osobom, które mają problem z koncentracją, są nadmiernie ruchliwe i impulsywne. Lek ten jest też czasem stosowany u osób z zaburzeniem jedzenia typu napady objadania się.
Najważniejsze interakcje z lekami
Lisdeksamfetamina nie powinna być stosowana razem z lekami na nadciśnienie, jak beta-blokery czy inhibitory ACE, ponieważ może to pogorszyć kontrolę nadciśnienia. Należy unikać także leków przeciwdepresyjnych, zwłaszcza inhibitorów MAO, ze względu na ryzyko poważnych skutków ubocznych. Nie można też łączyć jej z lekami przeciwhistaminowymi, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.