Korzeń rabarbaru kędzierzawego jest substancją leczniczą wykorzystywaną głównie w celu regulacji trawienia oraz łagodzenia objawów zapalenia jelit.
Spis treści
Przeciwwskazania
Preparatów zawierających korzeń rabarbaru powinny unikać osoby cierpiące na kamicę nerkową, mężczyźni z niskim poziomem testosteronu oraz kobiety w ciąży i karmiące piersią.
Działania niepożądane
Spożycie zbyt dużych ilości rabarbaru może wywołać biegunkę, znane są także przypadki śmierci spowodowane zatruciem rabarbarem.
Surowiec zielarski
Surowcem zielarskim rabarbaru kędzierzawego jest korzeń.
Skład chemiczny
Rabarbar w swoim składzie zawiera witaminy A,C,E, fosfor, potas, błonnik pokarmowy oraz kwas szczawiowy.
Preparaty zawierające korzeń rabarbaru, stosowane są przy:
-niestrawności,
-menopauzie,
-braku apetytu,
-problemach z wzdęciami.
Najważniejsze interakcje z lekami
Rabarbar kędzierzawy wchodzi w interakcję z lekami antyarytmicznymi, chinidyną oraz substancjami wydłużającymi odstęp QT. Ponadto może wpływać na działanie diuretyków, glikokortykosteroidów i korzenia lukrecji, prowadząc do zaburzeń elektrolitowych.