Korzeń lukrecji

Korzeń lukrecji nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży i karmiące piersią, dzieci poniżej 4. roku życia oraz osoby cierpiące na marskość wątroby, niewydolność nerek, nadciśnienie tętnicze, kamicę żółciową i hipokaliemię.

Korzeń lukrecji spożyty w dawce większej niż zalecana może spowodować zmniejszenie wydalania moczu, co prowadzi do obrzęków twarzy, rąk i nóg.

Surowcem zielarskim lukrecji jest korzeń.

Korzeń lukrecji jest bogaty w wiele substancji chemicznych, jednak w największych ilościach znajdują się w nim kumaryny, saponiny triterpenowe, polisacharydy, flawonoidy oraz olejek eteryczny.

Korzeń lukrecji wykazuje działanie:
-zmniejszające lepkość śluzu zalegającego w drogach oddechowych,
-rozkurczowe,
-wykrztuśne,
-przeciwwirusowe,
-regenerujące śluzówkę żołądka i jelit,
-hamujące rozwój Helicobacter Pylori,
-łagodzące objawy menopauzy i zespołu napięcia przedmiesiączkowego.

Preparaty zawierające korzeń lukrecji stosowane są w:
-leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych,
-łagodzeniu dolegliwości trawiennych,
-leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej u kobiet,
-astmie,
-chorobie wrzodowej.

Korzeń lukrecji nie powinien być stosowany z lekami moczopędnymi, kortykosteroidami, glikozydami nasercowymi, lekami przeczyszczającymi lub innymi lekami, które mogą nasilać zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej.