Zespół pobudliwego jelita z biegunką

Zespół pobudliwego (drażliwego) jelita z biegunką to zaburzenie jelitowe obejmujące jelito grube pojawiające się bez wyraźnej etiologii. Charakteryzuje się bólem brzucha, wzdęciami i wodnistą biegunką. Większość osób, u których zdiagnozowano zespół pobudliwego jelita, może kontrolować objawy za pomocą diety, zarządzania stresem i leków.

Dokładne przyczyny nie są znane. Obserwuje się związek choroby z takimi czynnikami jak: uwarunkowania genetyczne, zaburzone przekazywanie sygnałów między ośrodkowym układem nerwowym, a jelitami, zmiany w mikrobiomie jelitowym (dysbioza jelitowa), przebyte infekcje oraz stany zapalne jelit, nadwrażliwość trzewna, zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, zaburzenia funkcji immunologicznych, czynniki psychologiczne (zwłaszcza stres, niepokój, zaburzenia emocjonalne), czynniki dietetyczne (niedostateczne spożycie błonnika pokarmowego, rzadziej alergie pokarmowe), przyjmowanie niektórych leków (antybiotykoterapia, nadużywanie leków przeczyszczających).

Zespół pobudliwego jelita z biegunką cechuje się dominującym oddawaniem luźnego lub wodnistego stolca. Może pojawiać się także nagłe silne parcie na stolec. Inne objawy mogą obejmować silny, skurczowy ból brzucha, wzdęcia, wymioty, odbijanie i gazy, bóle głowy, uczucie zmęczenia. Niepokojące objawy obejmują utratę wagi, krew w stolcu oraz gorączkę.

Diagnoza zespołu jelita drażliwego jest trudna, ponieważ nie ma badania, które jednoznacznie potwierdziłoby tą chorobę. Rozpoznanie zespołu jelita drażliwego opiera się na dokładnie przeprowadzonym wywiadzie lekarskim z pacjentem, ocenie objawów klinicznych oraz wykluczeniu innych schorzeń dających podobne symptomy. Dodatkowe badania mogą obejmować badania endoskopowe, tomografię komputerową, badania stolca, badania laboratoryjne próbki z krwi, badanie serologiczne w kierunku celiakii, USG jamy brzusznej.

Postępowanie terapeutyczne polega głównie na łagodzeniu objawów zespołu jelita drażliwego, ponieważ często trudno jest znaleźć czynnik wywołujący chorobę i tym samym wdrożyć leczenie przyczynowe. Farmakoterapia obejmuje leki rozkurczowe, przeciwdepresyjne, przeciwbiegunkowe oraz przeciwbólowe. Istotna jest również zmiana trybu życia. Poprawę przynosi regularna aktywność fizyczna, odpowiednia dieta (łatwostrawna, niskotłuszczowa, z ograniczeniem błonnika). Należy wykluczyć pokarmy przyspieszające perystaltykę jelit (np. kwaśne owoce i warzywa, tłuste mięsa i jego przetwory, tłusty nabiał) i wdrożyć produkty obniżające perystaltykę jelit (np. kisiele, ryż w postaci kleiku). Ważne jest także umiejętne zarządzanie stresem, które może wymagać niekiedy konsultacji z psychologiem.

Niestety nie zawsze możne zapobiegać temu schorzeniu. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia objawów choroby warto spróbować:
– dbać o zdrowie psychiczne,
– unikać stresu (stosować metody zarządzania stresem),
– unikać pokarmów, które zaostrzają objawy choroby,
– dbać o odpowiednią dietę i nawodnienie,
– uprawiać regularną aktywność fizyczną,
– dbać o zdrową higienę snu.