Zapalenie szyjki macicy

Zapalenie szyjki macicy jest zapaleniem dolnego, wąskiego końca macicy. Może być wynikiem między innymi zakażenia przenoszonego drogą płciową, nieodpowiednio dobranymi produktami do higieny intymnej oraz zachwianiem naturalnej flory bakteryjnej pochwy. Nieleczone zapalenie szyjki macicy może doprowadzić do groźnych powikłań. W celu rozpoznanie tego schorzenia i ustalenia odpowiedniego leczenia wymagana jest wizyta u ginekologa i przeprowadzenie odpowiednich badań.

Możliwe przyczyny zapalenia szyjki macicy obejmują zakażenia przenoszone drogą płciową (rzeżączka, chlamydia i opryszczka narządów płciowych) oraz reakcje alergiczne na środki plemnikobójcze, lateks w prezerwatywach czy produkty higieny intymnej. Schorzenie może pojawić się również u kobiet po porodzie w związku z urazami mechanicznymi.

Objawy zapalenia szyjki macicy obejmują między innymi: krwawienie pomiędzy miesiączkami, ból podczas stosunku lub podczas badania miednicy, nieprawidłowa wydzielina z pochwy, swędzenie narządów płciowych, zaczerwienienie miejsc intymnych oraz częste i bolesne oddawanie moczu. Czasami zapalenie szyjki macicy przebiega bezoobjawowo.

Diagnoza zapalenia szyjki macicy stawiana jest przez ginekologa na podstawie wyników badań ginekologicznych. Należy pobrać wydzielinę z szyjki macicy na posiew w celu wykrycia patogenów odpowiedzialnych za stan zapalny. Istotny jest również wywiad z pacjentką na temat jej życia seksualnego.

Farmakoterapia jest różna w zależności od przyczyny wystąpienia zapalenia szyjki macicy. Głównym jej celem jest usunięcie zakażenia (infekcji bakteryjnej, grzybiczej lub wirusowej). Często są stosowane antybiotyki, leki przeciwgrzybicze i leki przeciwzapalne. Podawane mogą być dopochwowo lub doustnie. Istotne jest, aby partner seksualny również poddał się leczeniu.

Zapalenie szyjki macicy jest często spowodowane wystąpieniem chorób przenoszonych drogą płciową. Ograniczenie ryzyka ich wystąpienia przez unikanie częstej zmiany partnerów seksualnych, zachowań ryzykownych i współżycia bez użycia prezerwatywy może zmniejszyć prawdopodobieństwo zachorowania. Ważne jest również przestrzeganie odpowiedniej higieny osobistej.