Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to zapalna choroba jelit obejmująca powierzchnię błony śluzowej jelita grubego i odbytnicy. W wyniku tego schorzenia w wyściółce jelita grubego powstają wrzody. Może mieć ostry lub powolny początek i przebieg przerywany, lub ciągły. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może wystąpić w każdym wieku, ale zwykle zaczyna się między 15 a 30 rokiem życia. Choroba ta ma tendencję do występowania w rodzinach.

Nie jest znana dokładna przyczyna wystąpienia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Prawdopodobnie czynnikami przyczyniającymi się do zachorowania są: zakażenia bakteryjne, wiek, uwarunkowania genetyczne, odczyny alergiczno-immunologiczne. Przewlekły stres może nasilać chorobę.

Oznaki i objawy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego obejmują bóle brzucha, biegunkę, gorączkę, krwawienie z odbytu, wydzielanie śluzu, utratę masy ciała i krwotok jelitowy. U większości pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego choroba przebiega łagodnie.

Badaniem, które pozwala na postawienie diagnozy występowania wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, jest endoskopia jelita grubego z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego. Badania obrazowe, takie jak: tomografia komputerowa, USG jamy brzusznej pozwalają wykryć zmiany pozajelitowe.

Lekami często stosowanymi w farmakoterapii wrzodziejącego zapalenia jelita grubego są: mesalazyna lub sulfasalazyna i glikokortykosteroidy. W przypadku oporności na leczenie glikokortykosteroidami stosowane są leki immunosupresyjne. W niektórych przypadkach, gdy ciężki rzut choroby nie poddaje się farmakoterapii, stosowane są metody chirurgiczne. Ważne jest podczas leczenia, aby unikać stresu, przyjmowania antybiotyków doustnych oraz niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Nie są znane metody zapobiegawcze wystąpieniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, ponieważ dokładna przyczyna choroby nie jest znana. Przestrzegając zaleceń lekarskich, można zapobiec nawrotom choroby.