Ropień wątroby

Ropień wątroby jest kieszonką ropną, która tworzy się w wątrobie w wyniku zakażenia bakteryjnego. Ropa jest płynem składającym się z białych krwinek i martwych komórek, który zwykle tworzy się, gdy organizm zwalcza zakażenie. W przypadku ropnia wątroby ropa, zamiast odpływać z miejsca zakażenia, gromadzi się w kieszonce wewnątrz wątroby.

Najczęstszą przyczyną tego schorzenia jest choroba dróg żółciowych. Inne przyczyny i czynniki ryzyka obejmują: przedostanie się bakterii z pękniętego wyrostka robaczkowego, infekcję mieszaną florą bakteryjną, zakażenie pełzakiem czerwonki, raka trzustki, raka jelita grubego, choroby zapalne jelit (np. zapalenie uchyłków lub perforacja jelita), zakażenie krwi czy uraz wątroby. W niektórych przypadkach nie udaje się ustalić przyczyny występowania ropnia wątroby.

Objawy ropnia wątroby obejmują dreszcze, wymioty, gorączkę, dreszcze, ból w prawej górnej części brzucha, osłabienie, znaczącą utratę wagi, ciemne zabarwienie moczu, brak łaknienia, utratę masy ciała, ziemistą cerę, białawy lub szary, gliniasty stolec oraz biegunkę. Najczęściej pierwszym widocznym objawem jest gwałtowny spadek masy ciała.

Rozpoznanie ropnia wątroby opiera się głównie na występujących objawach i badaniu przedmiotowym (silny ból w prawej górnej części brzucha oraz powiększenie wątroby). Konieczne jest również wykonanie badań laboratoryjnych. W przypadku tego schorzenia podwyższony jest poziom CRP (wskaźnik stanu zapalnego) oraz stężenie białych krwinek. Pomocny jest również posiew krwi pod kątem obecności określonych patogenów oraz badania obrazowe (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny).

Leczenie ropnia wątroby polega na wdrożeniu dożylnej antybiotykoterapii, leczeniu choroby podstawowej oraz w niektórych przypadkach wykonaniu drenażu treści ropnej lub leczeniu chirurgicznym. Antybiotyki są zazwyczaj podawane jeszcze przed uzyskaniem wyników z posiewu krwi.

Niektóre metody zapobiegawcze mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia ropnia wątroby. Należą do nich między innymi: przestrzeganie odpowiednich środków sanitarnych, aby uchronić się przed śmiertelnymi infekcjami, dbanie o higienę osobistą i żywności, niespożywanie zanieczyszczonej żywności i wody oraz unikanie podróżowania do miejsc, gdzie wskaźnik zakażeń na pełzaka czerwonki jest wysoki.