Przewlekłe zapalenie przyzębia

Przewlekłe zapalenie przyzębia jest powszechną chorobą jamy ustnej polegającą na przewlekłym zapaleniu tkanek przyzębia, które jest spowodowane gromadzeniem się dużej ilości płytki nazębnej. Zapalenie przyzębia rozpoczyna się początkowo jako zapalenie dziąseł.

Główną (pierwotną) przyczyną tych chorób jest bakteryjna płytka nazębna. Do powstania chorób przyzębia mogą przyczyniać się też inne czynniki:
1. Czynniki miejscowe:
– płytka nazębna,
– próchnica,
– oddychanie przez usta,
– zmniejszone uwalnianie śliny,
– nieprawidłowe położenie zęba, stwarzające warunki do gromadzenia się płytki nazębnej,
– wystające brzegi koron, stwarzające warunki do gromadzenia się płytki nazębnej,
– nieprawidłowo ukształtowane wypełnienia, stwarzające warunki do gromadzenia się płytki nazębnej,
– uwarunkowania anatomiczne utrudniające higienę jamy ustnej, palenie.
2. Przyczyny czynnościowe:
– nieprawidłowy zgryz oraz nieprawidłowa artykulacja, które mogą prowadzić do nieprawidłowego obciążenia zębów.
3. Czynniki wewnętrzne:
– zaburzenia przemiany materii, jak np. cukrzyca, alergie, palenie, niewłaściwe dieta, choroby krwi, choroby układu odpornościowego, stres, zmiany hormonalne.

Objawy, które mogą świadczyć o obecności zapalenia przyzębia, to:
– krwawienie, ból, obrzęk dziąseł;
– zwiększenie ruchomości zębów;
– nieprzyjemny zapach z ust;
– zmiana pozycji zębów;
– wrażenie, że korony zębów stały się dłuższe.

W celu sprawdzenia, czy występuje zapalenie przyzębia, stomatolog przeprowadza szereg badań. Obejmują one pytania dotyczące czynników ryzyka. Ponadto wykonywany jest pomiar głębokości kieszonek dziąsłowych, określa się występowanie krwawienia, bada ruchomość zębów.

W przypadku wszystkich postaci zapaleń przyzębia podstawowym sposobem jest mechaniczne tzn. wykonane za pomocą narzędzi, usunięcie płytki chorych tkanek. Właściwe usunięcie kamienia nazębnego naddziąsłowego oraz naddziąsłowej płytki jest łatwe do wykonania za pomocą aparatów ultradźwiękowych, narzędzi ręcznych oraz profesjonalnych piaskarek. Kolejnym etapem leczenia jest wykonywanie kiretaży, które obejmują oprócz usunięcia złogów wtórnych, w pierwszym rzędzie, poddziąsłowej płytki i chorej tkanki własnej, mianowicie patologicznie zmienionego wewnętrznego nabłonka brzeżnego i przede wszystkim zakażonego bakteriami i toksynami cementu korzeniowego. Głównym, zasadniczym celem kiretaży jest likwidacja zasiedlonej w kieszonce flory bakteryjnej.

Najskuteczniejszą metodą profilaktyki periodontologicznej jest utrzymanie idealnej higieny jamy ustnej i systematyczne kontrole u lekarza dentysty.