Polip szyjki macicy

Polipy szyjki macicy są naroślami na kanale szyjki macicy. Często są one czerwonawe, purpurowe lub szarawe. Mogą mieć kształt palca, cebulki lub cienkiej łodygi. Ich wielkość może wahać się od kilku milimetrów do kilku centymetrów długości. Te zgrubienia wewnątrz szyjki macicy najczęściej występują u kobiet w wieku powyżej 20 lat, które urodziły więcej niż jedno dziecko. Rzadko występują u dziewcząt, które nie zaczęły jeszcze miesiączkować. Większość polipów szyjki macicy ma charakter łagodny (nienowotworowy).

Wśród przyczyn tworzenia się polipów można wymienić:
– zakłócony przepływ krwi przez naczynia krwionośne;
– infekcje;
– przewlekłe zapalenie szyjki macicy;
– narażenie na substancje chemiczne, które podrażniają szyjkę macicy;
– nadmiar estrogenów;
– czynniki genetyczne;
– stosowanie niektórych leków.
Ryzyko zachorowania na polipa szyjki macicy jest większe u kobiet z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku polipów endometrium oraz chorych na cukrzycę, nadciśnienie lub otyłość.

Polipy szyjki macicy mogą wywoływać nieprzyjemne objawy, jednak często zdarza się, że pozostają one bezobjawowe. Mogą powodować plamienia pomiędzy miesiączkami, plamienia po stosunku płciowym oraz upławy z domieszką krwi lub bez. Udowodniono również, że mogą być przyczyną zwiększonej predyspozycji do zakażeń intymnych.

Do objawów polipów trzonu macicy zaliczamy: plamienia pomiędzy miesiączkami, przedłużające się lub bardziej niż dotychczas obfite krwawienia miesięczne, czasami pojawiają się również zabarwione krwią upławy. Wspominane symptomy mogą także wystąpić po menopauzie, powinno to wówczas skłonić do szerszej diagnostyki i wykluczenia procesu nowotworowego.

Początkowo ginekolog przeprowadza wywiad z pacjentką, pyta o objawy i zaobserwowane nieprawidłowości. Następnie bada pacjentkę, czyli wykonuje badanie dwuręczne przezpochwowe oraz ogląda szyjkę macicy z użyciem wziernika podczas rutynowej wizyty.

W przypadku wątpliwości ginekolog może zlecić wykonanie histeroskopii diagnostycznej – badanie to polega na wprowadzeniu niewielkich rozmiarów kamerki przez pochwę do kanału szyjki i jamy macicy celem dokładniejszej oceny tych struktur. Dzięki badaniom dodatkowym możliwe jest odróżnienie polipa szyjki macicy od polipa endometrium lub mięśniaka macicy, co czasem może być trudne. Czasem, w przypadku podejrzenia infekcji dróg rodnych oraz niecharakterystycznego wyglądu zmiany, ginekolog może wykonać cytologię oraz badania laboratoryjne w kierunku zakażeń dróg rodnych.

Ostateczne rozpoznanie polipa szyjki macicy ustala się po usunięciu polipa i wykonaniu badania histopatologicznego.

Podstawową metodą leczenia polipa szyjki macicy jest polipektomia, czyli usunięcie polipa. Zabieg wykonuje się w warunkach szpitalnych, zazwyczaj podczas jednodniowego pobytu, w znieczuleniu ogólnym w pozycji ginekologicznej. Lekarz wprowadza do pochwy wziernik, uwidacznia szyjkę macicy, a następnie chwyta polip specjalnymi kleszczykami, nożycami lub skalpelem, w dalszej kolejności ukręcając i usuwając go. Tak usunięty polip wysyła się następnie do badania pod mikroskopem (histopatologicznego).

Zabieg przeprowadza się zwykle jednoczasowo wraz z wyłyżeczkowaniem kanału szyjki i jamy macicy, by zapobiec wznowie i zwiększyć szanse usunięcia polipa w całości, a także usunąć niewidoczne gołym okiem małe polipy oraz wykluczyć obecność nowotworu endometrium.

Do skutecznych metod zapobiegania zalicza się przede wszystkim szybkie wykrycie zmiany chorobowej i rozpoczęcie leczenia. Ze względu na przyczyny powstawania polipów szyjki macicy, ciężko jest zapobiegać temu schorzeniu. Jednak warto dbać o zdrowy styl życia i dietę, aby uniknąć narażenia.