Osteomalacja

Osteomalacja odnosi się do wyraźnego zmiękczenia kości, najczęściej spowodowanego poważnym niedoborem witaminy D. Zmiękczone kości dzieci i młodych dorosłych z osteomalacją mogą prowadzić do koślawości podczas wzrostu, szczególnie w kościach nóg przenoszących ciężar ciała. Osteomalacja u starszych osób dorosłych może prowadzić do złamań.

Najczęstszą przyczyną osteomalacji jest niedobór witaminy D. Wśród innych przyczyn wyróżnia się niektóre zabiegi chirurgiczne (np. usunięcie części żołądka), celiakia, zaburzenia pracy nerek lub wątroby oraz niektóre leki (np. fenytoina i fenobarbital).

Objawami osteomalacji jest tępy, bolesny ból dotykający dolnej części pleców, miednicy, bioder, nóg i żeber. Ból może nasilać się w nocy lub przy nacisku na kości i rzadko ustępuje całkowicie po odpoczynku. Innym objawem jest zmniejszone napięcie mięśniowe i osłabienie nóg, co może powodować chód koślawy i sprawiać, że chodzenie staje się wolniejsze i trudniejsze.

Diagnoza występowania osteomalacji stawiana jest na podstawie wywiadu z pacjentem i wynikach badań laboratoryjnych. U osób z tym schorzeniem występuje zazwyczaj zmniejszone stężenia wapnia, stężenie fosforanów, aktywnej formy witaminy D oraz zwiększone stężenie fosfatazy alkalicznej. W badaniu rentgenowskim zmiany widoczne są dopiero w zaawansowanym stadium osteomalacji.

Leczenie osteomalacji polega zazwyczaj na stosowaniu w odpowiednich dawkach witaminy D w preparatach doustnych. Dodatkowo zaleca się stosowanie suplementacji wapnia. W przypadku, gdy osteomalacja wywołana jest niedoborem fosforanów, bez związku z niedoborem witaminy D stosuje się leczenie przyczynowe.

Najczęstszą przyczyną osteomalacji jest niedobór witaminy D, dlatego ważne jest dbanie o utrzymanie odpowiedniego stężenia tej witaminy w organizmie. Zaleca się przebywanie na słońcu w okresie letnim, a w okresie jesienno-zimowym suplementację tej witaminy. Warto, aby stosowana dieta zawierała produkty zawierające wapń i fosfor.